وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
آنان را باید دوست بداریم، برایشان دعا کنیم، قلب و زبان خود را از هر نوع اهانت به آنان پاک نگه داریم، به بیان و بازگوکردن فضائل و خوبیهای آنان بپردازیم، از اشتباهات آنان صرف‌نظر کرده و از غوطه‌ورشدن در علل اختلافاتشان بپرهیزیم؛
زیرا که آنان معصوم از گناه و اشتباه نبوده‌اند اما باید دانست آنان به درجه اجتهاد رسیده بودند و مجتهد اگر اجتهادش، درست باشد به اجری مضاعف و دوچندان می‌رسد و در غیر آن صورت، تنها پاداش اجتهادش را دریافت می‌کند.
اشتباهات آنان در برابر آن همه فضائل و تلاشهای فراوانشان برای اسلام، بسان لکه‌ای نجاست است در دریایی عظیم و ژرف، آیا این لکه می‌تواند آن دریا را آلوده کند؟!
پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در مورد شأن صحابه خود چنین می فرماید:
«لا تَسُبُّوا أَصْحَابِی فَوَالذِی نَفْسِیْ بیَدِه لَوْ أن أَحَدُکُمْ أَنْفَقَ مِثْلَ أحُدٍ ذَهَبَاً مَا أَدْرَکَ مُدَّ أَحَدِهِمْ وَلا نَصِیْفَهُ».
(متفق علیه).
یاران مرا دشنام ندهید. به خداوند سوگند اگر هر کدام از شما به اندازه کوه أحد، طلا انفاق کند نمی‌تواند حتّی به نیمی از مرتبه و منزلت آنان دست یابد.