پیامبر صلی الله علیه و سلم همیشه اصحاب خود را از اینکه کار یهود و نصاری را تکرار کنند یا انجام دهند برحذر می‌داشت. حضرت عائشه رضی الله عنها می‌گوید: همیشه پیغمبر از این نگران بودند که قبر ایشان را در بیرون قرار دهند و بیارایند و آن را محل عبادت قرار دهند[۱].
پیامبر صلی الله علیه و سلم بهمین خاطر نهی کرده‌اند که قبور را به صورت مساجد و معابد درآورند و گفته‌اند: ملعون است کسی که این کار را انجام دهد هرچند آن را عبادت نکند و از او طلب دعا نکند، زیرا این عمل او مانع قبولی عبادت شده و در عین حال برای عبادت خود شریک قائل شده است. پس وضعیت کسی که قبور را عبادت می‌کند و به آن‌ها روکرده و برای آن‌ها نذر و دور آن‌ها طواف می‌کند، بخاطر آن‌ها قربانی کرده و از آن‌ها طلب می‌کند و نفع و فایده می‌خواهد، چه خواهد بود؟
قرطبی رحمه الله می‌گوید: مسلمانان بخاطر همین مسائل مجبور شدند که دور قبر رسول‌الله صلی الله علیه و سلم را دیوار کشی کنند و دیوارهای قبر ایشان را بلند کرده و درهای ورود به آن را بسته‌اند و از هر طرف قبر آن مبارک را احاطه کرده‌اند، سپس ترسیدند که مبادا قبر ایشان را به عنوان قبله قرار داده و به طرف آن نماز بخوانند، و نماز به عنوان عبادتی برای ایشان به حساب بیاید، از طرف شمال دو دیوار بنا کرده‌اند طوری که در همان طرف به صورت زاویه مثلثی به هم رسیده‌اند، تا اینکه هیچکس نتواند به طرف قبر ایشان نماز بخواند[۲].
با این وصف مشخص می‌شود که الله سبحانه و تعالی درخواست رسول الله صلی الله علیه و سلم که فرمود:
«اللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْ قَبْرِى وَثَنًا یُعْبَدُ»[۳] قبول و مورد اجابت قرارداد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین