در روز واپسین مردم در حالی حشر میشوند که پابرهنه و لخت و ختنه نشده هستند، آیات و احادیث فراوانی دال بر آن وجود دارد و امت اسلامی هم بر آن اجماعنظر دارند.
خداوند در تقریر حقیقت حشر میفرماید: ﴿یَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِینَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا ٨۵ وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِینَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا ٨۶﴾ [مریم: ۸۵-۸۷].
«روزی ما پرهیزگاران را (با تعظیم و تکریم هرچه بیشتر) به گونهی گروههایی که به نزد شاهان روند و مهمانان ایشان شوند، در پیشگاه خداوند مهربان جمع مینماییم (و وارد بهشت میگردانیم). و گناهکاران را (همچون شتران تشنهای که به سوی آبشخور به سرعت بروند) تشنهکام به سوی جهنّم میرانیم (و بدانجا داخل میگردانیم)».
و در توصیف حشر کافران میفرماید: ﴿وَمَن یَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن یُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُمۡ أَوۡلِیَآءَ مِن دُونِهِۦۖ وَنَحۡشُرُهُمۡ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَهِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ عُمۡیٗا وَبُکۡمٗا وَصُمّٗاۖ مَّأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ کُلَّمَا خَبَتۡ زِدۡنَٰهُمۡ سَعِیرٗا ٩٧﴾ [الأسراء: ۹۷].
«خدا هر کس را (به سبب ایمان به پروردگار و پیغمبرش و کتاب آسمانی قرآن) رهنمود کند، راهیاب او است، و هرکس را (به سبب سوء اختیار و فرو رفتن در گناهان و سرکشی از قوانین آفریدگار) گمراه سازد، جز خدا دوستان و مددکارانی برای چنین کسانی نخواهی یافت (تا دست آنان را بگیرند و به سوی حق برگردانند و از کیفر و عذاب آخرت رستگارشان گردانند) و ما در روز رستاخیز ایشان را بر روی رخساره (کشانده و) کور و لال و کر (از گورها) جمع میگردانیم (و به صحرای محشر گسیل میداریم. به گونهای که بر اثر پریشانی حال چشمانشان نمیبیند و گوشهایشان نمیشنود و زبانهایشان قادر به تکلّم نمیباشد). جایگاهشان دوزخ خواهد بود. هر زمان که زبانهی آتش (به سبب سوختن گوشت و استخوان ایشان) فروکش کند، (با تجدید گوشت و استخوانشان) بر زبانهی آتششان میافزاییم».
پیامبر صلی الله علیه و سلم در مورد چگونگی حشر انسانها در روز واپسین میفرماید:
«یحشر الناس یوم القیامه حفاهً عراهً غرلاً قالت عائشه ک قلت: یا رسولالله الرجال والنساء جمیعاً ینظر بعضهم إلى بعضٍ!؟ قال: یا عائشه! الأمر أشد من أن یهمهم ذلک». [متفق علیه].
«در روز قیامت مردم در حالی حشر میشوند که پابرهنه و لخت و ختنه نشده هستند. عایشه گفت: ای رسول خدا! مردان و زنان با هم، همدیگر را نگاه میکنند؟ پیامبر فرمود: ای عایشه! وضعیت سختتر از آن است که چنان قصدی داشته باشند». [بخاری و مسلم آن را روایت کردهاند].
در حدیث دیگری از ابن عباس روایت شده است که گفت: روزی رسول خدا صلی الله علیه و سلم میان ما بلند شد و خطبهای ایراد فرمود و گفت:
«یا آیها الناس إنکم محشورون إلى الله تعالى حفاهً عراهً غرلاً کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْداً عَلَیْنَا إنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ». [متفق علیه].
«ای مردم شما در روز قیامت پابرهنه و لخت و ختنه نشده به سوی خدا حشر خواهید شد»، سپس این آیه را خواند:
همان گونه که (نخستین بار سهل و ساده) آفرینش را سر دادیم، آفرینش را از نو بازگشت میدهیم (و به شکل دیگری زندگی دوباره میبخشیم و مردمان را برای حساب و کتاب حاضر میآوریم). این وعدهای است که ما میدهیم، و ما قطعاً آن را به انجام میرسانیم».
دو نوع عرضه و نشان دادن اعمال صورت میگیرد:
عرضهی عام: یعنی همهی صفحات پروندهی اعمال انسان بدون مخفی کردن هیچ چیزی به خداوند نشان داده میشود.
عرضهی خاص: یعنی نشان دادن گناه مؤمنین به آنها و اقرار مؤمنین به گناهانشان، و در نهایت خداوند ستار، گناهانشان را میپوشاند و همه را مورد عفو و بخشش خود قرار میدهد.
اما حساب و بازرسی: یعنی مناقشه در مورد گناهان، که البته هر نوع مناقشهای در مورد گناه در روز قیامت نوعی از عذاب به شمار میآید.
خداوند در مورد عرضهی عام میفرماید:
﴿یَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنکُمۡ خَافِیَهٞ ١٨﴾ [الحاقه: ۱۸].
«در آن روز (برای حساب و کتاب، به خدا) نموده میشوید، و (چه رسد به کارهای آشکارتان) چیزی از کارهای نهانیّتان مخفی و پوشیده نمیماند».
و میفرماید:
﴿یَوۡمَئِذٖ یَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّیُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ۶ فَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّهٍ خَیۡرٗا یَرَهُۥ ٧ وَمَن یَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّهٖ شَرّٗا یَرَهُۥ ٨﴾ [الزلزله: ۶-۸].
«در آن روز، مردمان (از گورهای خود) دسته دسته و پراکنده بیرون میآیند (و رهسپار صحرای محشر میشوند) تا کارهایشان بدیشان نموده شود و (نتیجهی اعمالشان را ببینند). و هر کس به اندازه ذرّه غباری کار بد کرده باشد، آن را خواهد دید (و سزایش را خواهد چشید)».
پیامبر صلی الله علیه و سلم میفرماید:
«مَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَسَیُکَلِّمُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَبَیْنَهُ تُرْجُمَانٌ یَنْظُرُ أیْمَنَ مِنْهُ فَلَا یَرَى إِلّا ما قَدَّمَ وََ یَنْظُرُ أَشأَمَ مِنْهُ فَلا یَری إِلّا ما قَدَّمَ وَ یَنْظُرُ بَیْنَ یَدَیْهِ فَتَسْتَقْبِلُهُ النَّارُ فَمَنْ اسْتَطَاعَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَّقِیَ النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَهٍ». [متفق علیه].
«هر کدام از شما بدون مترجم با خداوند صحبت خواهد کرد، بنده به طرف راست نگاه میکند تنها اعمال خود را میبیند، به طرف چپ نگاه میکند باز هم تنها با اعمالش روبرو میشود، و به طرف جلو نگاه میکند آتش را مشاهده مینماید، پس اگر با یک عدد خرما هم که باشد از آتش بپرهیزید». [بخاری و مسلم آن را روایت کردهاند].
در حدیث دیگری در مورد عرضهی خاص میفرماید:
«یُدْنَى الْمُؤْمِنُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَتَّى یَضَعَ عَلَیْهِ کَنَفَهُ فَیُقَرِّرُهُ بِذُنُوبِهِ فَیَقُولُ هَلْ تَعْرِفُ فَیَقُولُ أَیْ رَبِّ أَعْرِفُ قَالَ فَإِنِّی قَدْ سَتَرْتُهَا عَلَیْکَ فِی الدُّنْیَا وَإِنِّی أَغْفِرُهَا لَکَ الْیَوْمَ فَیُعْطَى صَحِیفَهَ حَسَنَاتِهِ وَأَمَّا الْکُفَّارُ وَالْمُنَافِقُونَ فَیُنَادَى بِهِمْ عَلَى رُءُوسِ الْخَلَائِقِ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ» [متفق علیه].
«بندهی مؤمن در روز قیامت نزد خداوند آورده میشود، و به گناهانش اقرار میکند، خداوند خطاب به او میفرماید: گناهانت را به یاد میآوری؟ بنده میگوید: بله خداوندا. خداوند میفرماید: من در دنیا آنرا برایت پوشاندم و حالا هم تو را عفو میکنم، در این هنگام پروندهی حسناتش را دریافت میکند. اما در ملأ عام انسان منافق و کافر فرا خوانده میشوند و خطاب به مردم گفته میشود: اینها کسانی هستند که بر خدا دروغ بستهاند». [بخاری و مسلم آن را روایت کردهاند].
حضرت عایشه حدیثی را در مورد تفاوت عرضه و حساب اینگونه روایت میکند:
«لَیْسَ أَحَدٌ یُحَاسَبُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِلَّا هَلَکَ فَقُلْتُ یَا رسولالله صلی الله علیه و سلم أَلَیْسَ قَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: ﴿فَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ کِتَٰبَهُۥ بِیَمِینِهِۦ ٧ فَسَوۡفَ یُحَاسَبُ حِسَابٗا یَسِیرٗا ٨﴾ [الانشقاق: ۷-۸]. فَقَالَ رسول الله صلی الله علیه و سلم إِنَّمَا ذَلِکِ الْعَرْضُ وَلَیْسَ أَحَدٌ یُنَاقَشُ الْحِسَابَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِلَّا عُذِّبَ» [متفق علیه].
«هر کس در روز قیامت مورد محاسبه قرار گیرد هلاک میشود. عایشه فرمود: ای رسول خدا، مگر خداوند نمیفرماید: کسى که کارنامهاش به دست راستش داده شد خیلی آسان مورد حساب واقع میشود. پیامبر فرمود: این عرضه است حساب نیست، هر کس در روز قیامت مورد محاسبه قرار گیرد خداوند او را عذاب خواهد داد».