نشانه‏ های روز واپسین

برخی از نشانه‏های قیامت به علامات صغری (کوچک) معروف هستند نمونه‏ی آنها مانند: رکود علم و انتشار فتنه و آشوب و گناه و فواحش و افزایش قتل و کشتار و زلزله و نزدیک شدن زمان (کم شدن فرصت و فراغت و بهره بردن از زندگی) و ادعای نبوت که از طرف دروغگویان و دجال‏ها صورت می‏گیرد، و چوپان‏ها را می‏بینی که دارای ثروت و مال فراوان هستند و در ساختمان‌های بزرگ، افتخار و تکبر می‏کنند، و همه‏ی ملت‏ها به مسلمین هجوم می‏آورند، و در نهایت مسلمین بر آنها چیره می‏شوند حتی سنگ و درخت به یاری آنها می‏آیدو مسلمین را به پناهگاه‏های یهود راهنمایی می‏کند!.

پیامبر صلی الله علیه و سلم می‏فرماید:

«مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَهِ أَنْ یَقِلَّ الْعِلْمُ وَیَظْهَرَ الْجَهْلُ وَیَظْهَرَ الزِّنَا وَتَکْثُرَ النِّسَاءُ وَیَقِلَّ الرِّجَالُ حَتَّى یَکُونَ لِخَمْسِینَ امْرَأَهً الْقَیِّمُ الْوَاحِدُ» [متفق علیه].

«از نشانه‏های قیامت برداشتن علم و ظاهر شدن جهل و نادانی و انتشار گناه و فحشا و شرابخواری است و همچنین زیاد شدن تعداد زنان و کاهش تعداد مردان؛ به گونه‏ای که برای پنجاه زن یک سرپرست خواهد بود». [بخاری و مسلم آن را روایت کرده‏اند].

از ابوهریرهt روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود:

«لَا تَقُومُ السَّاعَهُ حَتَّى تَقْتَتِلَ فِئَتَانِ عَظِیمَتَانِ یَکُونُ بَیْنَهُمَا مَقْتَلَهٌ عَظِیمَهٌ دَعْوَتُهُمَا وَاحِدَهٌ وَحَتَّى یُبْعَثَ دَجَّالُونَ کَذَّابُونَ قَرِیبٌ مِنْ ثَلَاثِینَ کُلُّهُمْ یَزْعُمُ أَنَّهُ رسول‏الله وَحَتَّى یُقْبَضَ الْعِلْمُ وَتَکْثُرَ الزَّلَازِلُ وَیَتَقَارَبَ الزَّمَانُ وَتَظْهَرَ الْفِتَنُ وَیَکْثُرَ الْهَرْجُ وَهُوَ الْقَتْلُ وَحَتَّى یَکْثُرَ فِیکُمْ الْمَالُ فَیَفِیضَ حَتَّى یُهِمَّ رَبَّ الْمَالِ مَنْ یَقْبَلُ صَدَقَتَهُ وَحَتَّى یَعْرِضَهُ عَلَیْهِ فَیَقُولَ الَّذِی یَعْرِضُهُ عَلَیْهِ لَا أَرَبَ لِی بِهِ وَحَتَّى یَتَطَاوَلَ النَّاسُ فِی الْبُنْیَانِ وَحَتَّى یَمُرَّ الرَّجُلُ بِقَبْرِ الرَّجُلِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی مَکَانَهُ وَحَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا فَإِذَا طَلَعَتْ وَرَآهَا النَّاسُ یَعْنِی آمَنُوا أَجْمَعُونَ فَذَلِکَ حِینَ لَا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدْ نَشَرَ الرَّجُلَانِ ثَوْبَهُمَا بَیْنَهُمَا فَلَا یَتَبَایَعَانِهِ وَلَا یَطْوِیَانِهِ وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدْ انْصَرَفَ الرَّجُلُ بِلَبَنِ لِقْحَتِهِ فَلَا یَطْعَمُهُ وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَهُوَ یُلِیطُ حَوْضَهُ فَلَا یَسْقِی فِیهِ وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَهُ وَقَدْ رَفَعَ أُکْلَتَهُ إِلَى فِیهِ فَلَا یَطْعَمُهَا». [رواه البخاری].

«قیامت فرا نمی‏رسد تا اینکه میان دو گروه بزرگ جنگی بزرگ درگیرد -‏در حالی که هر دو یک ادعا دارند- وتقریباً سی دروغگو و دجال ظهور کنند، و علم برداشته شود و زلزله افزایش یابد و زمان بی‏فایده و بی‏ارزش شود و فتنه و آشوب فراوان به وجود آید و هرج و مرج و قتل و کشتار شیوع پیدا کند، و مال و ثروت به گونه‏ای افزایش یابد که ثروتمند نمی‏داند چه کسی مستحق گرفتن صدقه است، صدقه‏اش را به مردی می‏دهد، مرد می‏گوید: نیازی بدان ندارم، و چوپان‏ها در ساختمانهای بزرگ فخر فروشند و تکبر کنند، و دورانی فرا رسد که انسان زنده به مرده‏ای که در قبر است غبطه خورد! و خطاب به مرده بگوید: ای کاش من جای تو بودم! و خورشید از مغرب طلوع کند در آن هنگام مردم ایمان می‏آورند و توبه می‏کنند ولی توبه و ایمان بعد از آن ارزش و اعتباری ندارد. و قیامت در حالی فرا می رسد که مردم همه مشغول کار هستند، دو مرد مشغول خرید و فروش لباس هستند اما خرید و فروش آنها تمام نمی‏شود و قیامت برپا می‏شود، یا مردی می‏رود تا حیوانش را بدوشد، شیر را می‏دوشد ولی وقت ندارد که آنرا بخورد قیامت فرا می‏رسد، یا مردی مشغول ساختن و مرتب کردن حوض آب است، نمی‏تواند از آن استفاده کند که قیامت آغاز می‏شود، یا کسی غذا را به سوی دهان می‏برد تا آنرا بخورد ولی نمی‏تواند آنرا ببلعد چرا که قیامت می‏آید».

حدیث دیگری از ثوبان از رسول خدا صلی الله علیه و سلم روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود:

«یُوشِکُ الْأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَیْکُمْ کَمَا تَدَاعَى الْأَکَلَهُ إِلَى قَصْعَتِهَا فَقَالَ قَائِلٌ وَمِنْ قِلَّهٍ نَحْنُ یَوْمَئِذٍ قَالَ بَلْ أَنْتُمْ یَوْمَئِذٍ کَثِیرٌ وَلَکِنَّکُمْ غُثَاءٌ کَغُثَاءِ السَّیْلِ وَلَیَنْزَعَنَّ اللَّهُ مِنْ صُدُورِ عَدُوِّکُمْ الْمَهَابَهَ مِنْکُمْ وَلَیَقْذِفَنَّ اللَّهُ فِی قُلُوبِکُمْ الْوَهْنَ فَقَالَ قَائِلٌ یَا رسول‏الله وَمَا الْوَهْنُ قَالَ حُبُّ الدُّنْیَا وَکَرَاهِیَهُ الْمَوْتِ» [رواه ابو داود و احمد].

«نزدیک است روزی فرا رسد که همه‏ی ملتها به شما هجوم آورند، گفتند: ای رسول خدا آیا از کم بودن افراد ما است؟

فرمود: نه، در آن روز خیلی فراوان هستید اما مانند کف روی ‏سیل می‏مانید، خداوند ترس و وحشت از شما را از دل دشمنانتان بیرون می‏آورد و ترس و وهن را در دلهایتان می‏افکند.

یکی از حاضرین گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و سلم ترس و وهن چیست؟

فرمود: دوست داشتن دنیا و دوری و نفرت از مرگ».

از عبدالله بن عمر روایت شده که از رسول خدا صلی الله علیه و سلم شنیده است که فرمود:

«تُقَاتِلُکُمْ الْیَهُودُ فَتُسَلَّطُونَ عَلَیْهِمْ ثُمَّ یَقُولُ الْحَجَرُ یَا مُسْلِمُ هَذَا یَهُودِیٌّ وَرَائِی فَاقْتُلْهُ»  [متفق علیه].

«یهود با شما درمی‏افتند پس بر آنها مسلط خواهید شد، حتی سنگ هم به یاری مسلمین می‏شتابد و خطاب به مسلمان می‏گوید: ای مسلمان این یهودی است که پشت من خود را مخفی کرده است، بیا و او را به قتل برسان». [بخاری و مسلم آن را روایت کرده‏اند].