از ابىعباس سهل بن سعد ساعدى رضی الله عنه روایت است که: «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِی فَقَالَ: یَا رَسُولُ اللهِ دُلَّنِی عَلَى عَمَلٍ إِذَا عَمِلْتُهُ أَحَبَّنِی اللهُ، وَأَحَبَّنِی النَّاسُ. فَقَالَ: ازْهَدْ فِی الدُّنْیَا یُحِبَّکَ اللهُ، وَازْهَدْ فِیمَا عِنْدَ النَّاسِ یُحِبَّکَ النَّاسُ».
«مردی نزد پیامبر اکرم آمد و گفت: ای رسول خدا، مرا به کاری راهنمایی کن که هرگاه آن را انجام دهم خداوند مرا دوست بدارد، و مردم نیز مرا دوست بدارند. آن حضرت صلی الله علیه و سلم فرمود: دل به دنیا مبند و از آن روی بگردان تا خدا تو را دوست بدارد، و به آنچه نزد مردم است بیمیل باش و از آن روی بگردان تا مردم تو را دوست بدارند».