اهل سنت به خوبی به فضیلت و اهتمام اهل بیت (علیهم السلام) در دین واقفند. اما معتقدند این مقام مانع از انجام‌اشتباهات و لغزشهای احتمالی که طبیعت بشر مقتضی آن است، نخواهد بود. حتی پیامبران از اشتباه مصون نبوده‌اند.پیامبر اسلام (صلی الله علیه وسلم) فرموده است: (کل ابن آدم خطاء و خیر الخطائین التوابون) همه فرزندان آدم خطا کاراند و بهترین‌خطا کنندگان توبه کنندگانند. چه بسا پیامبرانی که پروردگارشان آنان را سرزنش نموده و برخی از مواضعشان را تصحیح‌کرده است.
چنانکه طرف خطاب خداوند در سوره عبس آیات ۱ تا ۱۱ پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وسلم) است, که می فرماید: {عَبَسَ وَتَوَلَّى أَن جَاءهُ الْأَعْمَى وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى} «رو ترش کرد و اعراض نمود بسبب آنکه بیامد پیش او نابینا, چه چیز خبردار کرد شما را شاید وی پاک می شد (از گناهان بسبب پند شما)».
و یا در آیه ۴۳ سوره توبه خداوند خطاب به پیامبر اسلام (صلی الله علیه وسلم) فرموده است: {عَفَا اللّهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ} عفو کندخدا ترا چرا اجازه دادی به آنها.
همچنین در آیه ۳۷ سوره احزاب خداوند در مورد پیامبر اسلام (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: {وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ} و پنهان می‌کردی در ضمیر خود آنچه خدا آشکار کننده آنست و از مردم‌می‌ترسیدی و خداوند سزاوارتز است به آن که از او بترسی.
همچنین قرآن درباره حضرت عیسی (علیه السلام) چنین فرموده است: {وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ} و یاد کن ذالنون را چون خشمگین برفت،پس گمان کرد که بر وی سخت نگیریم، پس ندا کرد تاریکی‌ها (در شکم ماهی) که هیچ معبودی به حق نیست جز تو،پاکی توراست، بی شک من از ستمکاران بودم. (سوره انبیاء آیه ۸۷)
و یا در سوره هود آیه ۷ از قول نوح (علیه السلام) چنین می‌خوانیم: {قَالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَإِلاَّ تَغْفِرْ لِی وَتَرْحَمْنِی أَکُن مِّنَ الْخَاسِرِینَ} گفت: پروردگارا بی شک به تو پناه می‌برم از اینکه بپرسم از تو آنچه را که مرا بدان‌آگاهی نیست و اگر نیامرزی و رحمت نکنی مرا از زیانکاران خواهم بود.
و نیز قرآن از قول حضرت ابراهیم (علیه السلام) می‌فرماید: {وَالَّذِی أَطْمَعُ أَن یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ} و آنکه توقع‌دارم که بیامرزد گناهانم را در روز قیامت (سوره شعراء آیه ۸۲)
وقتیکه پیامبران خدا چنین هستند آیا اعتقاد به عصمت ائمه طعن و توهین به ایشان و طبیعت بشری آنها نیست؟خداوند سبب آفرینش بندگانش را در یکی از آیات قرآن چنین می‌فرماید: {لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا} تا شما رابیازماید که عمل کدامتان نیک و شایسته‌تر است. (سوره ملک آیه ۷۲)
بنابراین هیچ مخلوقی خارج از محدوده این آزمایش الهی نیست. خداوند عصمت را فقط از صفات و خصوصیات‌فرشتگان قرار داده و هیچ یک از افراد بشر را در این صفت به فرشتگان نیفزوده است.
خداوند می‌فرماید: {لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ} فرشتگان را از دستورات خداوند سرپیچی‌نیست و به آنچه دستور داده می‌شوند عمل می‌کنند. (سوره تحریم آیه ۴).
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین