شهداء

در موطأ امام مالک، مسند امام احمد، سنن ابوداود، سنن نسائی، صحیح ابن حبان و مستدرک حاکم از جابر بن عتیک رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صَلَّى اللَّه عَلَیْهِ وَآله وَسَلَّمَ فرموده است:

«الشَّهَادَهُ سَبْعٌ سِوَی اْلَقتْلِ فی سَبِیْلِ اللهِ: اَلْمَقْتُولُ فِیْ سَبِیْلِ الله شَهِیْدٌ، وَاْلمَطْعُوْنُ شَهِیْدٌ، وَاْلَغرِیْقُ شَهِیْدٌ، و صَاحِبُ ذَاتِ الْجَنْبِ شَهِیْدٌ، وَالْمَبْطُوْنُ شَهِیْدٌ، وَصَاحِبُ الْحَریْقِ شَهِیْدُ، وَالّذِیْ یَمُوْتُ تَحْتَ الْهَدمِ شَهِیْدٌ، وَالمَرْأهُ تَمُوْتُ بِجُمْعٍ شَهِیْدٌ»[۱]

«شهادت علاوه از کشته شدن در راه الله بر هفت قسم است: کسی که در راه الله کشته می‌شود شهید است، کسی که بر اثر بیماری طاعون بمیرد شهید است، کسی که در آب غرق می‌شود شهید است، کسی که در اثر ورم درونی پهلو (که باعث درد پهلو و سینه تنگی می‌شود) شهید است، کسی که زیر آوار بمیرد شهید است و زنی که در اثر زایمان بمیرد شهید است».

امام نووی گفته است: «این حدیث صحیح است».

و منظور از (وَالمَرْأهُ تَمُوْتُ بِجُمْعٍ- ضم و یا کسر جیم-) زنی است که در اثر زایمان می‌میرد.[۲] [۱]. «موطا مالک» ۱/۲۳۳ (۵۵۴)، مسند احمد (۵/۴۴۶)، ابوداود (۳۱۱۱)، نسائی (۱۸۴۶، ۳۱۹۴)، ابن ماجه (۲۸۰۳)، مصنف عبدالرزاق (۶۶۹۵)، مصنف ابن ابی‌شیبه (۱۹۴۷۴، ۱۹۴۷۵)، ابن حبان (۳۱۸۹، ۳۱۹۰) «الکبیر» طبرانی ۲/۱۹۱، ۱۹۲ (۱۷۷۹، ۱۷۸۰) مستدرک حاکم ۱/۳۵۲ (۱۳۰۰) و بغوی در شرح السنه (۱۵۳۲). ذات الجنب؛ ورم داخلی پهلو است که منجر به درد پهلو و سینه تنگی می‌شود.

[۲]. و گفته شده که منظور از آن زنی است که در دوران بارداری و یا در اثر زایمان جان خود را از دست می‌دهد.