حضرت عمر در نهج البلاغه

لِلَّهِ بَلَاءُ فُلَانٍ فَلَقَدْ قَوَّمَ الْأَوَدَ وَ دَاوَی الْعَمَدَ وَ أَقَامَ السُّنَّهَ وَ خَلَّفَ الْفِتْنَهَ ذَهَبَ نَقِیَّ الثَّوْبِ قَلِیلَ الْعَیْبِ أَصَابَ خَیْرَهَا وَ سَبَقَ شَرَّهَا أَدَّی إِلَی اللَّهِ طَاعَتَهُ وَ اتَّقَاهُ بِحَقِّهِ رَحَلَ وَ تَرَکَهُمْ فِی طُرُقٍ مُتَشَعِّبَهٍ لَا یَهْتَدِی بِهَا الضَّالُّ وَ لَا یَسْتَیْقِنُ الْمُهْتَدِی .
ترجمه:
درباره یکی از حاکمان
«خدا او را در آنچه آزمودش پاداش خیر دهد، که کجیها را راست، و بیماریها را درمان کرد، سنت پیامبر (صلی الله علیه وسلم) را بپا داشت، و فتنه ها را پشت سر گذاشت، با دامن پاک، و عیبی اندک، درگذشت، به نیکی های دنیا رسیده و از بدیهای آن رهایی یافت، وظائف خود نسبت به پروردگارش را انجام داد، و چنانکه باید از کیفر الهی می ترسید، خود رفت و مردم را پراکنده برجای گذاشت، که نه گمراه، راه خویش شناخت، و نه هدایت شده به یقین رسید.»
[نهج البلاغه خطبه۲۲۸]

گرد اوردنده نهج البلاغه به خاطر پاسداشت مذهبش که شیعه بوده کلمه عمر را از متن خطبه فوق حذف کرده و به جایش فلانی اورده است اما شارحان نهج البلاغه در توضیح این خطبه اورده اند که خطبه فوق درمورد حضرت عمر است از جمله ابن ابی الحدید معتزلی شیعی در شرحش در جلد۱۲صفحه۳ اورده است که
«ﻣﻨﻈﻮر از ﻓﻼﻧـﻲ، در اﻳـﻦ
ﺧﻄﺒﻪ، ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎب ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ؛ ﻣﻦ، ﻧﺴﺨﻪی ﺧﻄﻲ ﻧﻬﺞاﻟﺒﻼﻏﻪ را ﻛﻪ ﺑـﻪ ﺧـﻂﮔﺮدآوردﻧﺪه ی آن ﻳﻌﻨﻲ رﺿﻲ اﺑﻮاﻟﺤﺴـﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه ﺑـﻮد، دﻳـﺪم ﻛـﻪ ذﻳـﻞ
ﻛﻠﻤﻪی ﻓﻼﻧﻲ، ﻋﻤﺮ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد. » اﺑـﻦ اﺑـﻲ اﻟﺤﺪﻳـﺪ، ﻫـﻢ ﭼﻨـﻴﻦ ﻣـﻲ ﮔﻮﻳـﺪ: «دراﻳﻦﺑﺎره از اﺑﻮﺟﻌﻔﺮ ﻳﺤﻴﻲ ﺑﻦ اﺑﻲزﻳـﺪ ﻋﻠـﻮی ﭘﺮﺳـﻴﺪم؛ او، ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﮔﻔـﺖ:
(ﻣﻨﻈﻮر، ﻋﻤﺮ ﺑـﻦ ﺧﻄـﺎب اﺳـﺖ.) ﮔﻔـﺘﻢ: (آﻳـﺎ اﻣﻜـﺎن دارد ﻛـﻪ اﻣﻴﺮاﻟﻤـﺆﻣﻨﻴﻦ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ از ﻋﻤﺮ، ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻨﺪ؟) اﺑﻮﺟﻌﻔﺮ ﮔﻔﺖ: (آری)».