عَنْ عَائِشَهَ رَضِیَ الله عَنْهَا
أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم:
دَخَلَ عَلَیْهَا وَعِنْدَهَا امْرَأَهٌ،قَالَ:«مَنْ هَذِهِ؟» قَالَتْ:فُلانَهُ تَذْکُرُ مِنْ صَلاتِهَا، قَالَ:«مَهْ عَلَیْکُمْ بِمَا تُطِیقُونَ فَوَاللَّهِ لا یَمَلُّ اللَّهُ حَتَّى تَمَلُّوا،وَکَانَ أَحَبَّ الدِّینِ إِلَیْهِ مَادَامَ عَلَیْهِ صَاحِبُهُ.
[متفق علیه]
ام المومنین؛عایشه رضی الله عنها
میگوید:روزی، نبی اکرم صلی الله
به خانهی من آمد در حالی که زنی نزد من نشسته بود رسول اکرم صلی الله
فرمود:«این زن کیست»؟گفتم: فلانی است،و کثرت عبادات ایشان را برای
رسول الله صلی الله بازگو کردم.
رسول الله صلی الله فرمود:«دست نگهدار.همان قدر از اعمال را که توانایی دارید،انجام دهید.زیرا خداوند از دادن پاداش اعمال خسته نمیشود، مگر اینکه شما از انجام طاعت و بندگی خسته شوید و بهترین عمل نزد الله متعال آن است که صاحبش بر انجام آن،مداومت کند.