بخاری، «کتاب طب» باب: [فَضْلِ مَنْ ذَهَبَ بَصَرُهُ]
۱۹۸- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ رضی الله عنه، قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَالَ: إِذَا ابْتَلَیْتُ عَبْدِی بِحَبِیبَتَیْهِ فَصَبَرَ، عَوَّضْتُهُ مِنْهُمَا الجَنَّهَ. یُرِیدُ: عَیْنَیْهِ».
- «از انس بن مالک رضی الله عنه روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که فرمودند: خداوند متعال میفرماید: «هرگاه بندهام را با دو محبوبش آزمایش و در آن مبتلا کردم و او [در این آزمایش] صبر کرد، در پاداش آن دو [و صبر بر از دستدادنشان]، بهشت را نصیبش میکنم»، منظور از دو محبوبش، دو چشمش میباشد».