وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ابن ماجه، باب: [فَضْلِ الشَّهَادَهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ]
۱۸۴- «عَنْ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ رضی الله عنهما یَقُولُ: لَمَّا قُتِلَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ حَرَامٍ یَوْمَ أُحُدٍ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم: یَا جَابِرُ، أَلَا أُخْبِرُکَ مَا قَالَ اللَّهُ جل جلاله لِأَبِیکَ؟ قُلْتُ: بَلَى، قَالَ: مَا کَلَّمَ اللَّهُ أَحَدًا قَطُّ، إِلَّا مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ، وَکَلَّمَ أَبَاکَ کِفَاحًا، فَقَالَ: یَا عَبْدِی! تَمَنَّ عَلَیَّ أُعْطِکَ، قَالَ: تُحْیِینِی فَأُقْتَلُ فِیکَ ثَانِیَهً، قَالَ: إِنَّهُ سَبَقَ مِنِّی أَنَّهُمْ إِلَیْهَا لَا یُرْجَعُونَ، قَالَ: یَا رَبِّ! فَأَبْلِغْ مَنْ وَرَائِی فَأَنْزَلَ اللَّهُ جل جلاله هَذِهِ الْآیَهَ: ﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢا…﴾ [آل‌عمران: ۱۶۹]. الْآیَهَ کُلَّهَا».
- «از جابر بن عبدالله رضی الله عنهما روایت شده است که گفت: وقتی که عبدالله بن عمرو بن حرام (یعنی پدرم) در جنگ احد کشته شد، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: ای جابر! آیا به تو بگویم که خداوند متعال به پدرت چه فرمود؟ عرض کردم: بله. فرمودند: خداوند با هیچ کسی سخن نگفته است، جز از پشت حجاب، اما با پدرت رو در رو و بدون واسطه سخن گفت و خطاب به او فرمود: ای بنده‌ام! از من چیزی بخواه تا به تو ببخشم، پدرت گفت: مرا زنده کن (به دنیا برگردان) تا دوباره در راه تو جهاد کنم و کشته شوم. خداوند مفرمود: این حکم، ثابت و تغییرناپذیر است که قبلاً صادر کرده‌ام و مردگان هرگز به دنیا برنمی‌گردند. جابر گفت: خدایا! پس حال و وضع مرا به آن‌هایی که هنوز نیامده‌اند، برسان، پس خداوند این آیه را نازل فرمود: ﴿وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢا…﴾ [آل‌عمران: ۱۶۹].«و کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده نشمار، بلکه آن‌ها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. تا آخر آیه»».