روزه از آنِ من است و من پاداش آن را می‌دهم(۳)

بخاری، کتاب «التوحید»

۱۵۸- «عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ  صلی الله علیه و سلم، قَالَ: یَقُولُ اللَّهُ جل جلاله: الصَّوْمُ لِی وَأَنَا أَجْزِی بِهِ، یَدَعُ شَهْوَتَهُ وَأَکْلَهُ وَشُرْبَهُ مِنْ أَجْلِی، وَالصَّوْمُ جُنَّهٌ، وَلِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَهٌ حِینَ یُفْطِرُ، وَفَرْحَهٌ حِینَ یَلْقَى رَبَّهُ، وَلَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْیَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِیحِ المِسْکِ».

158. «از ابوهریره رضی الله عنه از پیامبرصلی الله علیه و سلم روایت شده است که فرمودند: خداوند متعال می‌فرماید: روزه از آن من است و من پاداش آن را می‌دهم، [روزه‌دار] ارضای تمایلات جنسی و خوردن و آشامیدنش را به خاطر من ترک می‌کند. روزه سپری در برابر آتش دوزخ است و روزه‌دار، در دو موقعیت شاد می‌شود: زمانی که افطار می‌کند و زمانی که پروردگارش را ملاقات می‌کند و همانا بوی دهان روزه‌دار، نزد خدا، از بوی مُشک، خوش‌بوتر است».