خطاب خداوند به صله‌ی رحم(۳)

ابوداود: باب [صِلَهِ الرَّحِمِ]

۱۱۴- «عَنْ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ رضی الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: قَالَ اللَّهُ: أَنَا الرَّحْمَنُ، وَهِیَ الرَّحِمُ، وَشَقَقْتُ لَهَا اسْماً مِنْ اسْمِی، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ، وَمَنْ قَطَعَهَا بَتَتُّهُ».

114. «از عبدالرحمن بن عوف رضی الله عنه روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: خداوند می‌فرماید: من رحمان (خدای مهربان) هستم و این رابطه‌ی خویشاوندی است که از اسمم [یعنی رحمان] اسمی برایش مشتق کردم (آن را از رحمان که یکی از صفات من است، مشتق کرده‌ام)، هرکس آن را نگه دارد، به او می‌پیوندم و هرکس آن را قطع کند، با او قطع رابطه می‌کنم».