هرگاه خداوند کسی را دوست داشته باشد، جبرئیل را ندا می‌زند…(۴)

امام مالک، «الموطأ»، باب: [مَا جَاءَ فِی الْمُتَحَابِّینَ فِی اللهِ]

۷۹- «عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ: إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ الْعَبْدَ، قَالَ لِجِبْرِیلَ: قَدْ أَحْبَبْتُ فُلَانًا فَأَحِبَّهُ، فَیُحِبُّهُ جِبْرِیلُ، ثُمَّ یُنَادِی فِی أَهْلِ السَّمَاءِ: إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ، فَیُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ یُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِی الْأَرْضِ، وَإِذَا أَبْغَضَ اللَّهُ الْعَبْدَ، – قَالَ مَالِکٌ – : لَا أَحْسِبُهُ إِلَّا أَنَّهُ قَالَ فِی الْبُغْضِ مِثْلَ ذَلِکَ».

79. «از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: هرگاه خداوند کسی (بنده‌ای از بندگان) را دوست داشته باشد، به جبرئیل می‌گوید: من فلان بنده را دوست دارم، پس تو نیز او را دوست داشته باش، پس جبرئیل او را دوست خواهد داشت، سپس در میان اهل آسمان ندا می‌زند، همانا خداوند فلان بنده را دوست دارد، پس شما نیز او را دوست بدارید. پس اهل آسمان او را دوست خواهند داشت. سپس قبول و رضایت در زمین (اهل زمین) نسبت به او قرار داده خواهد شد و هرگاه خداوند بنده‌ای را دشمن بدارد -مالک (آخرین راوی حدیث می‌گوید:) ابوهریره به نقل از پیامبرصلی الله علیه و سلم همین را در مورد این که خداوند کسی را دشمن بدارد نیز بیان کرد».