تحیت اسلام

رسول‌الله   صلی الله علیه وسلم درباره‌ی ملاقات مسلمان با مسلمان دیگر، می‌فرماید:

«إذا لَقِیَ أحَدُکُمْ أخَاهُ فَلیُسَلِّمْ»^[۱].

«هرگاه، یکی از شما برادر مسلماش را ملاقات نمود، به او سلام کند».

سلام کرد، تحیتی است که خدا و رسول خدا   صلی الله علیه وسلم برای پیرامون و امتش، انتخاب نموده‌اند. پس برای مسلمان، جایز نیست که تحیت اسلام را با تحیت امت‌های دیگر، عوض کند و مثلاً کلماتی مانند: صبح بخیر و یا کلماتی دیگر، استفاده نماید. عمران بن حصین می‌گوید: ما در زمان جاهلیت می‌گفتیم: خداوند، تو را خوشحال گرداند، صبح خوبی داشته باشی. اما هنگامی که اسلام آمد، از استفاده‌ی آن‌ها نهی شدیم^[۲].

ابن ابی حاتم از مقاتل بن حیان روایت می‌کند که گفت: مردم در زمان جاهلیت می‌گفتند: صبح بخیر. عصر بخیر ولی خداوند، این کلمات را تغییر داد^[۳].

پس لازم است که مسلمان، ملاقاتش را با برادر مسلمانش با سلام، آغاز کند.

خداوند می‌فرماید: ﴿وَإِذَا حُیِّیتُم بِتَحِیَّهٖ فَحَیُّواْ بِأَحۡسَنَ مِنۡهَآ أَوۡ رُدُّوهَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٍ حَسِیبًا ٨۶﴾ [النساء: ۸۶].

«هرگاه به شما سلام کردند، به گونه‌ی بهتر و یا مانند آن، آن را پاسخ دهید. همانا خداوند، حسابرس هر چیزی است».

عمران بن حسین  رضی الله عنه می‌گوید: شخصی، نزد نبی اکرم   صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: السلام علیکم. آن حضرت   صلی الله علیه وسلم در جوابش، فرمود: «علیکم ‌السلام». سپس آن مرد، نشست. رسول خدا   صلی الله علیه وسلم فرمود: «ده نیکی». (یعنی ده نیکی، نصیب تو شد).

بعد از آن، مرد دیگری آمد و گفت: السلام علیکم ورحمه‌الله. آن حضرت  صلی الله علیه وسلم در جوابش فرمود: «وعلیکم‌ السلام ورحمه‌الله». آنگاه نشست. و رسول‌الله   صلی الله علیه وسلم فرمود: «بیست نیکی».

سپس، مرد دیگری آمد و گفت:  السلام علیکم ورحمه‌الله وبرکاته. رسول خدا   صلی الله علیه وسلم در جوابش گفت: «علیکم‌ السلام ورحمه‌الله وبرکاته». این مرد نیز نشست. آن حضرت   صلی الله علیه وسلم فرمود: «سی نیکی».

یعنی هر کس، کلمات سلام را به‌طور کامل بگوید، سی نیکی برایش نوشته می‌شود.

این است تعالیم گهربار رسول اکرم   صلی الله علیه وسلم و روش آن حضرت   صلی الله علیه وسلم در آموزش صحابه رضوان‌الله علیهم اجمعین.

ببینید چگونه رسول‌الله   صلی الله علیه وسلم با ابلاغ آنان مبنی بر اینکه پاداش عظیمی از طرف خداوند در انتظار آن‌هاست، سنت را در دل پیروانش، محبوب می‌گرداند.

 

[۱]– ابوداود (۵۲۰۰) و آلبانی آنرا صحیح دانسته است. نگاه مشکاه (۴۶۵۰).

[۲]– ابوداود (۵۲۲۷). حافظ در فتح‌الباری (۱۱/۶) می‌گوید: افراد سند آن افراد قابل اعتمادی هستند اما در روایت، انقطاع وجود دارد.

[۳]. حافظ آن را در فتح‌الباری (۱۱/۶) آورده است.