زندگی، چنین است که با تلخ کامی و گرفتگی همراه میباشد، رنجهای زیادی با خود دارد، گوناگون میباشد و با رنج و ناکامی و بلا آمیخته شده است. تو از دست آن همواره آزرده خاطر و رنجور خواهی بود؛ هیچ پدر یا همسر یا دوست یا خانه و یا شغلی نیست مگر آنکه ناگواریهایی به همراه دارد و گاهی انسان را ناراحت میکند؛ پس سوز شر و بدی آن را با آب سرد خیر و خوبیاش خنک بگردانید تا همه از آن نجات یابید. خداوند، دنیا را چنان آفریده است که همواره دو چیز مخالف را با خود دارد؛ خیر و شر، آبادانی و خرابی، شادی و اندوه؛ بعد از این دنیا و در جهان آخرت، خیر و صلاح و شادی همه در بهشت جمع میشوند و شر و تباهی و اندوه همه با هم در جهنم گرد میآیند. پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم میفرماید: «دنیا و آنچه در دنیا است، ملعون میباشند جز ذکر خدا و آنچه به آن نزدیک باشد و عالم و متعلم».
پس با واقعیت زندگی نما و در عالم خیال پرواز نکن؛با دنیا آنگونه که هست، روبرو شو؛ خودت را تسلیم زندگی و همزیستی با دنیا بگردان، دوستی بیعیب در آن نخواهی یافت و هیچ یک از کارهایت به حد کمال نمیرسد؛چون صفا و کمال جزو ویژگیهای دنیا نیستند؛ زنی کامل، ایده آل و دلخواه نخواهی یافت: «مرد مؤمن نباید از زن مومن متنفر شود؛ اگر یکی از رفتارهای زن برایش ناخوشایند باشد، از رفتار دیگر او راضی خواهد بود».
پس شایسته است که بکوشیم، اصلاح کنیم، عفو نماییم، گذشت و بخشش پیشه گیریم و آنچه سهل و میسر است، بگیریم وآنچه را که دشوار و سخت است، رها کنیم و اشتباهات را درست نماییم و خود را نسبت به برخی چیزها به بیخبری بزنیم.