اسماء الله الحسنی (۴)

صمد، ذاتی که به خاطر قدرت فراوان و کاملش همیشه برآورنده نیازهاست. صمد به معنای قصد کردن است
“بگو خدا یگانه ی یکتاست. خدا سرور و والای برآورنده ی امیدها و برطرف کننده نیازمندی هاست.” (الاخلاص: ۱-۲)
پس خداوند صمد است، یعنی هر کسی به او نیازمند است و او از همه بی نیاز است. دست نیاز بندگان در طلب نیکی به سوی او بلند می شود.