وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
اﻧﺲ رضی الله عنه در ﺣﺪﯾﺜﯽ از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ صلی الله علیه و سلم رواﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐـﻪ اﯾﺸـﺎن ﻓـﺮمود:
ﻫﻤﺎﻧـﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎلﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻨﺪه اش، آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﮐـﻪ در ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﺘﺮش ﺳﻮار ﺑﻮده ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺘﺮ از دﺳﺘﺶ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ آذوﻗﻪاش ﺑﺮ ﺳﺮ آن اﺳﺖ، و ﭼﻮن از ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺷﺘﺮ ﻣﺄﯾﻮس ﺷﻮد ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪی آﻣﺪه و در ﺳﺎﯾﻪ درﺧﺘـﯽ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ دراز ﮐﺸﯿﺪه در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺷﺘﺮ در ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎده ﮐﻪ فوراً ﻣﻬﺎرش را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و از ﻓﺮط ﺧﻮﺷـﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾـﺪ: ﺧـﺪاﯾﺎ ﺗـﻮ ﺑﻨـﺪه ﻣـﻦ ﻫﺴﺘﯽ، و ﻣﻦ ﺧﺪای ﺗﻮ ام! و از ﺷﺎدی ﺑﯽﺣﺪ اﻟﻔﺎظ را اﺷﺘﺒﺎه ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
(مسلم و بخاری)
امام اﺑﻦ ﻗﯿﻢ رحمه الله ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
ﮐﺪام ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ و اﮔﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﺮﺗﺮ از آن در ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯽ وﺟﻮد ﻣﯽداﺷﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ صلی الله علیه و سلم ﺑﻪ آن ﻣﺜﺎل ﻣﯽزدﻧﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻨﺪه اش، ﺑﺮﺗﺮ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ آن ﺷﺨﺺ از ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺳﻮاری اش اﺳﺖ.
( ﻣﺪارج اﻟﺴﺎﻟﮑﯿﻦ ۹۲۷/۱)