عبادت در حد توان

عَنْ عَائِشَهَ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ إِذَا أَمَرَهُمْ، أَمَرَهُمْ مِنَ الأَعْمَالِ بِمَا یُطِیقُونَ، قَالُوا: إِنَّا لَسْنَا کَهَیْئَتِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لَکَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ، فَیَغْضَبُ حَتَّى یُعْرَفَ الْغَضَبُ فِی وَجْهِهِ، ثُمَّ یَقُولُ: «إِنَّ أَتْقَاکُمْ وَأَعْلَمَکُمْ بِاللَّهِ أَنَا». (بخارى:۲۰)

عایشه رضی الله عنها روایت می کند که:
هرگاه، رسول اللهﷺ مردم را دستور می داد، آنها را به انجام کاری دستور می داد که توان آن را داشته باشند. صحابه عرض کردند: ای پیامبر خدا! مطمئناً خداوند گناهان اول و آخر شما را بخشیده ‏است، پس هرگز ما نمی‏توانیم با شما برابر باشیم.
عایشه رضی الله عنها میگوید: رسول الله ﷺ از شنیدن این سخن، بسیار ناراحت می شد و آثار خشم بر چهره مبارکش آشکار می گشت.
سپس می فرمود:
«من از همه شما خدا را بهتر می شناسم و از او بیشتر می ترسم».

(یعنی در دینداری از من سبقت نگیرید. زیرا دین، اطاعت از دستورات من (رسول الله) است).