وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
برای بهتر روشن شدن واژه غنمتم پس از دلایل قرآنی نگاهی به کتب لغت می اندازیم . در کتاب المنجد آمده است : غنایم جمع غنیمت است و می نویسد: (ما یأخذ من المحاربین ) غنایم چیزهایی است که در جنگ از محاربین گرفته می شود .
قاموس می گوید: غنایم آن است که بعد از جنگ از دشمن گرفته شود و فییء آن است که قبل از جنگ و بدون درگیری به دست آید.
مفردات می گوید: آنچه از دشمنان در دسترس قرار گیرد غنایم است . در مجمع البحرین آمده: ما اخذ من الکفار ان کان من غیر قتال فهو فیء و ان کان مع القتال فهو غنیمه.
آنچه از کفار بدون درگیری و جنگ به دست آید فیء است و آنچه با قتل و درگیری باشد غنیمت است.
بعضی هم گفته اند : (المکسب عموماً) و هر فایده و سودی را غنیمت شمرده اند و آن را به غنایم نسبت داده اند.
حال اگر معنای هر لغت را بدون توجه به حقیقت شرعیه آن در نظر بگیریم از صراط مستقیم کتاب و سنت خارج می شویم.
مثال : واژه ( صلوه) را در نظر بگیرید اگر بخواهیم به معنای لغوی آن عمل کنیم. ( صلوه) یعنی دعا ولی نمی توان به جای نمازی که مشخص شده در سیره نبی که «حقیقت شرعیه» دارد. فقط دعا خواند. یا آن که (زکوه) به معنای پاک نمودن است و اگر کسی مثلاً دست و صورت و لباس خود را بشوید آیا به حکم زکوه عمل نموده است ؟ و آیا قصد شارع همین بوده است؟ و اینگونه برداشت آیا مسخره کردن شریعت نیست؟
و همچنین در معنای لغوی غنیمت می گویند وقت را باید غنیمت شمرد حال آیا وقت هم شامل خمس می شود و تاکنون چه کسی گفته که خمس وقت را بپردازید؟
جای تعجب است از پیشوایان مذهب تشیع. چگونه خمسی را که مختص غنایم جنگی است به ارباح مکاسب و فاضل مؤونه و مال حرام و غیره توسعه داده اند آیا از چه مبنائی غیر از قرآن استفاده کرده اند ؟ اگر مقصود آنها قرآن است که قرآن خمس را فقط در غنایم جنگ می داند. بسیار جای تعجب است از این که علما و مراجع مذهب تشیع متفقاً در رساله های خود معنای غنیمت را اینگونه نوشته اند .
مسئله شماره ۱۸۲۸ -اگر مسلمانان به امر امام علیه السلام با کفار جنگ کنند و چیزهائی در جنگ به دست آورند . به آنها غنیمت گفته می شود.
حال اگر چنانچه به حکم قرآن خمس در غنایم است و تعریف غنایم همین است که در رساله های خود نوشته اید پس بفرمایید آن موارد ۶ گانه خلاف قرآن را از کجا آورده اید؟
برای فهم حقیقت واژه ها و الفاظ باید در سیره و سنت رسول خدا تحقیق نمود.
۶ – سنت رسول خدا ؛
به حکم قرآن، پیامبر مؤظف است تمام احکام اسلام که در قرآن آمده است عملاً آموزش دهد. مثلاً خدا در قرآن فرموده : «اقم الصلوه» حال چگونه باید نماز را اقامه کرد؟ چون قرآن امر به نماز می فرماید، پیغمبر مؤظف است بگوید «صلوا کما رأیتمونی اصلی» یعنی اینگونه که من اقامه می کنم شما هم اقامه کنید. و دیگر احکام هم به همین شکل عمل می شود.
خداوند می فرماید:
﴿یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ﴾ (سوره مائده آیه ۶۷)
ای پیامبر آنچه از جانب خدا به تو وحی شده است ابلاغ کن . بلغ تأکید در ابلاغ است و اگر ابلاغ رسالت نکردی از نبوت معزولی، خدا تو را از مردم حفظ می کند.
و به حکم قرآن، ما مسلمین مؤظفیم به سیره پیامبر عمل کنیم و آنچه مسلم است این است که پیامبر در طول ۲۳ سال رسالت و نبوت خویش هیچ واجب و مستحبی را ترک نکرد.
پس چگونه است که یک چنین حکمی (خمس) را در طول ۲۳ سال عملی نفرمود و یک درهم و دینار از کسی هم نگرفت.
پیامبر خمس غنایم جنگی را گرفت و به اهلش رسانید ولی از کاسب و زارع و …. درهم و دیناری نگرفت و روح پیامبر و اصحابش از چنین خمسی با خبر نبوده است.
خمسی که در رساله های علمیه مشاهده می شود خلاف سنت رسول خداست و بدعت بوده است.
بعضی از خمس خواران که پاسخی برای سنت رسول خدا ندارند، به انواع هذیان و اکاذیب متوسل می شوند، مثلاً می گویند در زمان پیامبر همه مردم فقیر بودند و هیچکس وجود نداشت که مختصر مالی داشته باشد تا مشمول خمس شود و از این جهت رسول خدا از کسی خمس نگرفته است.
پیامبر زکات را از اغنیای جامعه می گرفت پس این حرف ناروایی است که گفته می شود مردم زمان رسول الله فقیر و ضعیف بوده اند .
در اینجا بعضی از آیاتی که نشانگر وضعیت دارائی مردم زمان پیغمبر است را یادآور می شویم :
آل عمران ۱۸۶ : ﴿لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ﴾ حتماً شما در اموالتان و جانهای خود آزمایش خواهید شد.
منافقون ۹ : ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾ ای اهل ایمان اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نسازد.
نساء ۵ : ﴿وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ قِیَاماً﴾ اموالی را که خدا برای قیام شما قرار داده به کم خردان ندهید.
انفال ۲۸ : ﴿وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلاَدُکُمْ فِتْنَهٌ وَأَنَّ اللّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ﴾ بدانید اموال و اولاد شما سبب آزمایش شما هستند.
بقره ۲۶۴ : ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى﴾ ای اهل ایمان صدقات خود را با منت نهادن و آزار رساندن باطل نکنید.
همزه ۲ : ﴿وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَهٍ لُّمَزَهٍ الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ﴾ وای بر هر عیبجوی بد زبان . آنان که مال جمع می کنند و در حال ازدیاد شمارش هستند.
بقره ۱۵۵ : ﴿وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ﴾ و حتماً می آزماییم شما را به چیزی از ترس و گرسنگی و نقصان اموال و جان ها و نتایج آن و مژده ده صابران را.
توبه ۲۴ : ﴿وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَهٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا﴾ و گنج هایی که روی همدیگر انبار می کنند و تجارتی که می ترسید کساد شود و خانه هایی که از آن راضی هستید .
آیا این همه آیات قرآن و نظایر آن کفایت نمی کند ما را که بفهمیم در آن زمان مردم دارای مال و مکنت بوده اند و توان پرداخت هر گونه وجوهاتی را داشته اند و مع الوصف پیامبر از آنان خمسی دریافت نکرده است؟ این آیات پاسخ دندان شکنی است برای کسانی که می گویند علت این که پیامبر از کسی خمس نگرفته این است که مردم استطاعت پرداخت نداشته اند !!!
خدا بر تمام افراد بشر اطاعت از پیامبر را واجب فرموده (اطیعوالله و اطعیوا الرسول) و نوزده بار امر کرده که از رسول اطاعت کنید .
خداوند در قرآن فرموده : ﴿لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ﴾ سوره احزاب آیه ۲۱
خداوند ما را مکلف فرموده که به بهترین نحو به رسول او اقتدا کنیم .
با قاطعیت تمام می گوییم در هیچ کتابی هیچ حدیثی وجود ندارد که پیامبر خدا یک درهم از مردم به عنوان خمس ارباح مکاسب گرفته باشد یا دستور پرداخت داده باشد و چیزی که از سنت پیامبر نیست بدعت است.
در تمام کتب شیعه از جمله کتاب کافی – وافی – من لا یحضره الفقیه – حدائق – بحارالانوار – وسایل الشیعه یک حدیث جعلی هم وجود ندارد که رسول خدا از ارباح مکاسب خمس گرفته باشد.
پیامبر اسلام مکلف بود به ابلاغ ما انزل الله که تمام واجبات را ابلاغ کند. پیامبر حتی مستحبات را هم ترک نمی فرمود. چگونه ممکن است واجبات را عمل نکرده باشد؟
تأخیر البیان عن الحکیم فی موضع الحاجه قبیح و ممتنع بل محال
یعنی وظیفه پیامبر از طرف خدای حکیم است که تمام احکام را عملاً آموزش داده و ابلاغ کند و بسیار قبیح و محال است که یک حکم را فراموش کند تا ۲۰۰ سال بعد از آن حضرت وکلای ائمه آن را زنده کنند.
حکم خمس از طرف خدای حکیم است. رسول خدا هم پیام آور خدای حکیم است و اگر احکام الهی شرطی داشته باشد باید همانجا شرط آن را بیان کند.
اینگونه که پیشوایان مذهبی ادعا می کنند چگونه ممکن است پیامبر در زمان ابلاغ حکم در باب خمس فراموش کرده باشد که بگوید خمس به ارباح مکاسب و کشت و زرع و …. تعلق می گیرد.
آیا این نقض حکم خداوندی نیست؟