روش امر به معروف و نهی از منکر

روش امر به معروف و نهی از منکر، در برخورد با افراد مختلف، متفـاوت اسـت.

معمـولا طبع آدمی بگونه ای است که موافق با نرمی و مدارا است و از آن بیشتر تـاثیر مـی پـذیرد، امـانرم برخورد کردن با تمامی انسانها مفید واقع نمیشود.

حافظ ابن رجب رحمه الله میفرماید:

یکی از علمای سلف (پیشینیان ما) گفته است:

«هرکس برادرش را پنهانی وعظ و انـدرز دهـد ایـن همـان نصـیحت (واقعـی) اسـت،امـا هرکس او را نزد مردم و دیگران اندرز دهد در حقیقت او را توبیخ میکند ».

فضیل بـن عیـاض رحمـه الله فرمودنـد :

«مـؤمن خطـای مـردم را پومـی شـاند و نصـیحت میکند، اما انسان فاجر خطای مردم را افشاء میکند و سرزنش میکند ».

امام احمد رحمه الله فرمودند:

«مردم در هنگام امر به معروف به مدارا و نرمی نیاز دارنـد نه شدت و تندی، مگر برای مردی که علناً گنـاه و فسـق مـی کنـد کـه دیگـر حرمتـی بـرایش نیست».

و امام سفیان ثوری رحمه الله فرمود:

«کسی امر به معروف و نهی از منکر نکند مگر آنکـه سه ویژگی را دارا باشد:

به آنچه که امر و نهی میکند با نرم خویی رفتار کند،

و به آنچه کـه امر و نهی میکند منصفانه برخورد کند،

و به آنچه که امر و نهی میکند علم داشته باشد».