کسی نمیتواند انکار کند بنیانگذار تشیع بصورت حزبی تکفیری و سری با هویت خاص گروهکی آن که چون غده سرطانی بر جسم اسلام همیشه آنرا رنج میدهد، عقلی بسیار زیرک و بینهایت مکار بوده است. و هر گاه تشیع در گیر و دار حوادث حقیقت خود را گم کرده از قواعد اولیه و اساس نامه خود گامی فراتر نهاده، ضربهای بسیار شدید بدان وارد آمده است، و گاهی باعث شده بکلی از بین برود و نامی و نشانی از او بر جای نماند. بروز دهها مذهب شیعهگری در تاریخ و سپس مرگ بیشتر آنها را میتوان در این راستا تفسیر کرد.
از قواعد این حزب سیاسی سری است که در زیرزمین فعالیت کند. و هرگز حکومت نکند. مبادا که حقیقت آن بر ملا شود. و هرگاه شیعه گری در جهان حکومت را بدست گرفته است بلافاصله پس از مدتی پرده از حقیقت متناقض آن با عقل و منطق بشری کشیده شده، و پس از مدتی به کلی آن مذهب از سطح دنیا برچیده شده است. بطور مثال:
۱٫ دولت فاطمیان: از شیعیان اسماعیلی بودند که بین سالهای ۹۰۹ و ۱۱۷۱ م بر مناطق: تونس، مصر، شام و در سالهایی بر؛ لیبی و جزایر و مراکش، و مناطقی از غرب جزیره العرب، و صقلیه در اسپانیا و شمال سودان حکومت راندند. آنها سلطنت خود را خلافت فاطمی مینامیدند. چون خود را از سلاله دخت پیامبر اکرم؛ فاطمه الزهراء، معرفی میکردند. در سال ۵۶۷هـ، سردار نامور تاریخ صلاح الدین ایوبی بر جنایات فاطمیان خط قرمز کشیده، این خطه از جهان اسلام را با سایر مملکت اسلامی که زیر اداره خلافت عباسی بود گره زد.
و امروز جهان نه اسمی از فاطمیان میداند، و نه رسمی از آنها به یادگار مانده است. فاطمیان را تنها در آرشیو تاریخ میتوانی بیابی…
۲٫دولت قرمطیها: حمدان بن اشعث معروف به “قرمط” با ادغام تشیع اسماعیلی و علوی مذهب شیعه جدیدی برپا کرد، و توانست طی یک انقلاب شبیه به انقلاب مردمی ایران در سال ۱۳۵۷ ش مناطق: امارات متحده عربی، قطر، کویت، بحرین و شرق عربستان سعودی (احساء) را به تصرف خود درآورد. و شبه جزیره عرب، یمن، مغرب، عمان، عراق و شام و مصر نیز از حملات آنها در امان نبود. قرمطیها چون شیعیان صفوی اثنا عشری تهران چشم به خانه خدا و فتنه افروزی در آن دوخته بودند. آنها در سال ۳۱۷ به مکه مکرمه حمله کرده ۳۰ هزار نفر را قتل عام کرده، اموال و دارائیهای مردم را غارت کرده، لباس خانه خدا را نیز چپاول کردند.
در تاریخ ابن خلدون آمده است که؛ ابوطاهر قرمطی به مکه حمله کرده، حجر الأسود را دزدیده به “هجر” برد. و دروازه کعبه را نیز کند. و کسی را فرستاد تا ناودان را نیز بکند که از آنجا افتاد و مرد. او تعداد بسیاری از حاجیان را قتل عام کرد. برخی را در چشمه زمزم انداخت، و برخی را بدون غسل و کفن در مسجد الحرام دفن کرد. و لباس کعبه را بین دوستانش تقسیم کرد. با پایان قرن پنجم هجری تاریخ، صفحه قرامطه را نیز ورق زده، آنها را به آرشیو فرستاد. و امروز در جهان نه اثری از قرمطیها بچشم میخورد، و نه خبری، جز آنچه در تاریخ مدفون شده است.
در حال حاضر تنها دو کشور شیعی در جهان وجود دارد. کشور استبدادی سوریه با مذهب رو به انقراض “درزی”، و کشور دیکتاتوری ایران با مذهب “تشیع صفوی” به رهبری ولایت فقیه مطلق با ادعای صفات خدائی! برخی شاید به این اشاره کنند که شیعه اثنا عشری امروزی در مواردی پیش از این نیز حکومت کرده است و تا کنون باقی مانده است!!