حکم آن: طهارت بر اساس قرآن و سنت واجب است. خداوند متعال میفرماید:
﴿وَإِن کُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْ﴾ [المائده: ۶].
(و اگر جنب هستید خود را پاک کنید).
و میفرماید:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ یُحِبُّ ٱلتَّوَّٰبِینَ وَیُحِبُّ ٱلۡمُتَطَهِّرِینَ ٢٢٢﴾ [البقره: ۲۲۲].
(همانا الله توبهکاران و پاکیزگان را دوست میدارد).
و رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ میفرماید: «پاکیزگی کلید نماز است».([۱])
طهارت بر دو نوع است: معنوی و حسی.
منظور از طهارت معنوی پاک ساختن درون از آثار گناه و معصیت به واسطۀ توبۀ صادقانه و پاک سازی قلب از آلودگی شرک و شک و حسد و کینه و تکبر و محبت جاه و مقام است که جز با اخلاص و خیردوستی و بردباری و فروتنی و راستی و انجام اعمال نیک برای الله، ممکن نیست.
اما منظور از طهارت حسی پاک شدن از نجاستها و پاک شدن از حَدَث است.
پاک شدن از نجاستها به واسطۀ از بین بردن نجاسات لباس و بدن و محل نماز با آب پاک است، و پاک شدن از حَدَث همان وضو و غسل و تیمم است.
[۱]– به روایت احمد (۱/ ۱۲۳، ۱۲۹) و ابوداود در کتاب الطهاره، باب فرض الوضوء (۶۱) و ترمذی در أبواب الطهاره، باب ما جاء أن مفتاح الصلاه الطهور (۳) و ابن ماجه، کتاب الطهاره وسننها، باب مفتاح الصلاه الطهور (۲۷۵) وحاکم (۱/ ۱۳۲). حاکم میگوید: «بر اساس شرط مسلم صحیح است» و ذهبی با وی موافقت نموده. آلبانی در إرواء الغلیل (۲/ ۹) آن را حسن دانسته است.