حکم روزه ی بیمار و مسافر

اگر بیمار و مسافر با گرفتن روزه دچار مشقت نشود، روزه گرفتن بهتر است و اگر دچارمشقت شود بهتر آن است که روزه نگیرد.
” مسلم (۱۱۱۶) ”

جمهور علمای مذاهب از جمله ائمه اربعه گفته اند که مریض حق ندارد روزه اش را بخورد مگر آنکه بیماریش شدید باشد و به سبب روزه گرفتن بیماری اش شدت یابد، و همچنین علما کسی را که به سبب روزه گرفتن دچار مرض و بیماری می شود را نیز مشمول این حکم و رخصت دانسته اند.

و منظور از بیماری شدید یعنی:

الف) بیماری به سبب روزه گرفتن افزایش یابد.

ب) شفای بیمار به سبب روزه گرفتن به تاخیر افتد.

ج) روزه گرفتن موجب مشقت و سختی زیادی بر وی شود، هرچند که بیماریش را افزایش ندهد یا شفایش را به تاخیر نیاندازد.

د) همچنین علما کسی را که به سبب روزه گرفتن دچار مرض و بیماری می شود را نیز مشمول این حکم و رخصت دانسته اند.
ابن قدامه رحمه الله علیه در “المغنی” (۴/۴۰۳).
زیعلی رحمه الله علیه در ” تبیین الحقائق” (۱/۳۳۳).
امام نووی رحمه الله علیه در “المجموع” (۶/۲۶۱).

والله تعالی اعلم