زیرا الله تعالى میفرماید: ﴿…أَطِیعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِی ٱلۡأَمۡرِ مِنکُمۡ…﴾ [النساء: ۵۹]. «… اطاعت کنید از الله و اطاعت کنید از رسول و صاحبان امر از خودتان…»، گفته شده اولی الامر امیران حکومتی است و گفته شده آنها علماء هستند، و احتمال بر این میرود که منظور هر دوی آنهاست، اگر منظور امیران حکومتی باشد به این حدیث از ابوهریره رضی الله عنه نزدیک میشود: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مَنْ أَطَاعَنِی فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ عَصَانِی فَقَدْ عَصَى اللَّهَ وَمَنْ یُطِعْ الْأَمِیرَ فَقَدْ أَطَاعَنِی وَمَنْ یَعْصِ الْأَمِیرَ فَقَدْ عَصَانِی…»[۱]. «کسیکه از من اطاعت کند از خداوند اطاعت نموده و کسیکه از من نافرمانی کند از خداوند نافرمانی کرده است و کسیکه از امیر اطاعت کند از من اطاعت کرده و کسیکه از امیر نافرمانی کند از من نافرمانی کرده است…». پیامبر صلی الله علیه وسلم به ابوذر رضی الله عنه فرموده است: «أَنْ أَسْمَعَ وَأُطِیعَ وَإِنْ کَانَ عَبْدًا مُجَدَّعَ الأَطْرَافِ…»[۲]. «از [امیر] حرف شنوی داشته باش و اطاعت کن حتی اگر بردۀ حبشی باشد که عضوهای او را بریده باشند…». «در عقیدۀ اسلامی این اطاعت تا زمانی وجود دارد که امیر امر به حرام نکرده باشد، و اگر امیر چیز حرامی را از ما بخواهد نباید به آن عمل کنیم درست مثل عمل نکردن به امر حرامی که از طرف پدر و مادر به فرزند رسیده باشد و اطاعت امر به همین شکل نیز تا زمانی وجود دارد که امیر کفر بواح نداشته و بین مسلمانان نماز برپا کند؛ برای اطلاعات بیشتر و آدرس احادیث میتوانید به کتاب فقه السنه اثر سید سابق رحمه الله مراجعه نمائید. (مترجم)».
[۱]– صحیح بخاری: ۲۹۵۷- ۷۱۳۷؛ صحیح مسلم: ۴۸۵۲- ۴۸۵۴؛ سنن نسائی: ۴۲۹۳؛ سنن ابن ماجه: ۲۸۹۵؛ صححه آلبانی.
[۲]– صحیح بخاری: ۶۹۶؛ صحیح مسلم: ۱۴۹۹- ۵۸۶۱- ۴۸۶۲- ۴۸۶۳؛ سنن ابن ماجه: ۲۸۶۲؛ صححه آلبانی.