سی و پنجمین پایه از پایه‌های ایمان: امانت‌داری و واجب‌بودن برگرداندن امانت به اهلش

زیرا الله تعالی می­فرماید: ﴿۞إِنَّ ٱللَّهَ یَأۡمُرُکُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا﴾ [انساء: ۵۷]. «خداوند به شما امر می­نماید که امانت‌ها را به اهل آن برگردانید». و همچنین می­فرماید: ﴿…فَلۡیُؤَدِّ ٱلَّذِی ٱؤۡتُمِنَ أَمَٰنَتَهُ…﴾ [البقره: ۲۸۳]. «… به کسی‌که امانت سپرده شده آن را برگرداند [به اهلش] …». حدیث ابی هریرۀ رضی الله عنه که پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «أَدِّ الْأَمَانَهَ إِلَى مَنْ ائْتَمَنَک وَلَا تَخُنْ مَنْ خَانَکَ»[۱]. «امانت را به کسی‌که آن را به تو امانت داده برگردان و [حتی] کسی‌که به تو خیانت نمود به وی خیانت نکن». و همچنین پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: «ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ فَهُوَ مُنَافِقٌ ، وَإِنْ صَامَ وَصَلَّى ، وَزَعَمَ أَنَّهُ مُسْلِمٌ مَنْ إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ»[۲]. «سه چیز است که اگر در شخصی پیدا شود او منافق است، [حتی] اگر روزه بگیرد و نماز بخواند و بپندارد که او مسلمان است: وقتی سخن می­گوید، دروغ بگوید و وقتی به او امانتی داده می­شود، خیانت می­کند و وقتی پیمان می­بندد، خلف وعده می­کند».

[۱]– سنن ابوداود: ۳۵۳۴- ۳۵۳۵؛ سنن ترمذی: ۱۲۶۴؛ و شیخ آلبانی سند آن را صحیح دانسته است.

[۲]– صحیح ابن حبان: ۲۵۷؛ مسند احمد: ۹۱۴۷- ۱۰۹۳۸؛ قال شیخ شعیب الأرنؤوط: صحیح علی شرط مسلم.