بیست وچهارمین پایه از پایه‌های ایمان: اعتکاف [در مساجد]

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿وَعَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِ‍ۧمَ وَإِسۡمَٰعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیۡتِیَ لِلطَّآئِفِینَ وَٱلۡعَٰکِفِینَ وَٱلرُّکَّعِ ٱلسُّجُودِ ١٢۵﴾ [البقره: ۱۲۵]. «و به ابراهیم واسماعیل سفارش نمودیم خانۀ مرا برای طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع و سجده کنندگان پاکیزه نمایند».

دلیل از سنت: عائشهل گفته است: «أَنَّ النَّبِیَّ ج کَانَ یَعْتَکِفُ الْعَشْرَ الْأَوَاخِرَ مِنْ رَمَضَانَ حَتَّى تَوَفَّاهُ اللَّهُ ثُمَّ اعْتَکَفَ أَزْوَاجُهُ مِنْ بَعْدِهِ»[۱]. «همانا پیامبر  صلی الله علیه وسلم دهۀ آخر رمضان اعتکاف می­نمود تا اینکه خداوند وی را فوت داد سپس زنانش بعد از او اعتکاف می­کردند) و از پیامبر  صلی الله علیه وسلم روایت شده است که فرمود: «من اعتکاف فواق ناقه فکأنما أعتق نسمه أو رقبه»^[۲] (کسی‌که به اندازه فاصلۀ دو شیر دادن شتری اعتکاف کند مانند این است که شخص یا بردۀ را آزاد نموده است».

[۱]– صحیح بخاری: ۲۰۲۶؛ صحیح مسلم: ۲۸۴۱؛ سنن ابی‌داود: ۲۴۶۲؛ صححه آلبانی.

[۲]– رواه العقیلی فی الضعفاء من حدیث عائشه وأنسب. «قال فی البدر الـمنیر: هذا حدیث غریب لا أعرفه بعد البحث الشدید عنه. وقال الحافظ: هو منکر ولکنه أخرجه الطبرانی فی الأوسط قال الحافظ: لم أر فی إسناده ضعفا إلا أن فیه وجاده وفی الـمتن نکاره شدیده وذهبت العتره».