دعوت سلفیت بازگشت به سنت حسنه رسول خدا صلی الله علیه وسلم و خلفای راشدین و سایر صحابه کرام است، این فرایندی لازم و انکار ناپذیر برای امت اسلامی است. سلفیت و یا جریان فکری مکتب اهل الحدیث یکی از واژه هایی است که به کرات در ادبیات سیاسی رایج درچارچوب فقه سیاسی اسلام مورد استفاده قرار می گیرد. در مباحث مطرح در بین صاحب نظران مسلمان برداشتهای متعارض و گوناگونی نیز از این مفهوم و واژه وجود دارد .
واژه سلفیت از ریشه سلف گرفته شده است. سَلَف به معنای گذشته و گذشتگان است. بر این اساس دعوتگری که خود را سلفی می نامد نامی شایسته و زیبنده بر خود نهاده و این به مفهوم بازگشت دادن مسلمانان به سیره و روش زندگی مسلمانان در صدر اسلام است.
طبیعی است که این برداشت از سلفی مورد قبول همه افراد حقیقت پسند و اسلام دوستان بوده و تمامی کسانی که به عزت اسلام و مسلمانان اعتقاد دارند و به آن می اندیشند بر این باور هستند که تقلید و پیروی مسلمانان از باورهای اصیل اسلامی ضرورت اولیه دنیای اسلام است. همه بر این اعتقادیم که فاصله گرفتن ما از اعتقادات اسلامی شرایط نامساعد کنونی را در دنیای اسلام فراهم کرده است که نتیجه آن کثرت اختلافات مذهبی و تقالید خشک افراطی در چهار چوب مذاهب و عدم تحمل همدیگر است بنابر این در مفید بودن این برداشت از سلفی اختلاف نظری بین اندیشمندان صاحبنظران مسلمان وجود ندارد
اما در این شرایط ناگوار برخی از تحلیل گران و صاحب نظران نیز نسبت به جریان سلفیت و رویکردهای رایج در چارچوب آن نگاهی تردید آمیز و در پاره‌ای اوقات خصمانه دارند. این گروه بر این اعتقاد هستند که سلفیت نوگرایی در باورهای اسلامی بوجود آورده اما در اصل چنین نیست و همه میدانیم که تنها سلفیت است که از باورهای اسلامی و قضایا و جریانات هر عصر میتواند پاسخگو باشد در صورتی که این مزیت در سایر فرق و احزاب کمتر مشاهده می شود
تحفه ی عمده ویژه مخالفین مکتب اصیل اسلامی تفسیر نادرست آنان از آیات، احادیث، تفسیر و تاویل بیش از حدشان در نصوص است طوری که روح کلام از دست آن پریده و چنان به تاویل روی آوردند که اصل کلام را که مبنای شریعت بر آن استوار است از دست دادند، این جریانات مختلف فکری که در دوران شرالقرون پدید آمدند در پى علل و عواملى شکل گرفتند که مهمترین آنها ضایعات جبران ناپذیری مانند از دست دادن گنجینه احادیث که توسط محدثین شاخص مکتب سلفیت امثال صاحبان سنن سته جمع آوری شدند – را در پی دارد ….
تلاش‌هاى معاندین و مخالفین سلفیت در ترویج اسرائیلیات و خرافات، مساعد بودن تمسک به متون بی اساس و استنتاج مخالف نصوص اسلامی سلف صالح و آشنا نبودن بسیارى از آنان با علوم حدیثی و حقایق عمیق اسلامى، در نگه‌داشته شدن مردم از معارف اهل حدیث و جدال‌هاى مکاتب کلامى و ظهور افکار گوناگون و نیز عوامل مهمی در پیدایش مکاتب راى، قیاس و اجتهادات عقلى است.
بنابراین سهل انگاران سفسطی و متاولین رای و قیاس به معنای دیگر به دنبال دزدیدن جنبش بزرگ اسلامی و دزدیدن بیداری اسلامی منطقه هستند. آنها می‌خواهند بیداری اسلامی منطقه را به سوی پرتگاه سقوط بکشانند و جریانات رافضی که در پی تسلط و چنگ زدن به قلمرو وسیطره اسلام هستند آنان را راهنمایی و کمک های مادی و فکری فراوانی می کنند و دائماً از سیاست چماق و هویج استفاده میکنند؛ برای مطیع‌ساختن برخی رهبران اسلامی از هویج و برای برخی دیگر از چماق استفاده میکنند
پس جریان سلفیت واژه‌ای ناب در گفتار و عمل است و مخالفین آن آبشخور جریانات افراطی خواهی هستند که در پی زدودن باور های اسلامی از نقوش فکری مسلمانند.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین