شریک قائل شدن برای الله سبحانه و تعالی همه اعمال و کردار فرد را – اگر بر همان حال بمیرد – نابود و پوچ میسازد. و اگر قبل از مرگ از آن توبه نکند، الله هم هرگز او را نمیبخشد و مورد آمرزش قرار نمیدهد.
الله تعالی میفرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَغۡفِرُ أَن یُشۡرَکَ بِهِۦ وَیَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن﴾ [النساء: ۴۸]. «بی گمان الله این را که به او شرک ورزیده شود، نمیبخشاید، ولی گناهان جز آن را برای هر کس که بخواهد میبخشاید».
آیه با صراحت بر این دلالت میکند که بخشش همه گناهان تحت مشیئت و خواست الهی است، اگر بخواهد آن را میآمرزد و اگر نخواهد، مرتکبش را عذاب میدهد، به جز شرک که از این حکم مستثنی است، والله هرگز آن را نمیبخشد.
الله تعالی میفرماید: ﴿إِنَّهُۥ مَن یُشۡرِکۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَیۡهِ ٱلۡجَنَّهَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِینَ مِنۡ أَنصَارٖ﴾ [المائده: ۷۲]. «بی گمان هر کس به الله شرک ورزد، قطعا الله بهشت را بر او حرام کرده است و جایگاه او آتش است، و ستمکاران یار و یاوری ندارند».
و همچنین میفرماید: ﴿وَلَقَدۡ أُوحِیَ إِلَیۡکَ وَإِلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِکَ لَئِنۡ أَشۡرَکۡتَ لَیَحۡبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ۶۵﴾ [الزمر: ۶۵]. «به تو و به یکایک پیغمبران پیش از تو وحی شده است که اگر شرک ورزی، کردارت هیچ و نابود میشود و از زیانکاران خواهی بود».