اصل دوم: عبادت و پرستش الله جز با توحید و یکتا پرستی درست نمیباشد.
هیچ عبادتی از نماز و روزه و قربانی و ذکر، صحیح و درست نمیشود مگر اینکه فقط برای الله متعال و بدون هیج شریک و انبازی، انجام پذیرد، و این همان توحید است، یعنی اینکه الله را یکتا دانسته و او را تنها و بدون هیچگونه شریکی عبادت کرد.
پس همچنان که نماز جز با طهارت و وضو درست نمیشود و اگر وضو مثلا با ادرار باطل شد نماز صحیح نیست، به همین صورت عبادت هم با تمام انواعش جز با توحید الله جل و علا درست نمیشود. پس اگر فردی مبتلا به گناه شرک شود و عبادتی از عبادات به غیر الله تعلق گیرد، بی شک آن عبادت، فاسد و باطل میگردد، نه تنها آن عبادت فاسد میشود، بلکه تمام اعمال و طاعات آن فرد، فاسد و بی اعتبار میگردد.
الله تعالی میفرماید: ﴿مَا کَانَ لِلۡمُشۡرِکِینَ أَن یَعۡمُرُواْ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ شَٰهِدِینَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِم بِٱلۡکُفۡرِۚ أُوْلَٰٓئِکَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ وَفِی ٱلنَّارِ هُمۡ خَٰلِدُونَ١٧﴾ [التوبه: ۱۷]. «برای مشرکان روا نیست که مساجد الله را (به عبادات باطلشان) آباد کنند در حالیکه به کفر خویش گواهی میدهند (با انجام دادن عمل کفری) آنانند که اعمالشان تباه شده (و هیچ اثری برای آنان باقی نمانده) و خود در آتش جاودانند».
و میفرماید: ﴿وَلَقَدۡ أُوحِیَ إِلَیۡکَ وَإِلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِکَ لَئِنۡ أَشۡرَکۡتَ لَیَحۡبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ۶۵﴾ [الزمر: ۶۵]. «بی گمان به تو و به یکایک پیغمبران پیش از تو وحی شده است که اگر شرک ورزی، کردارت هیچ و نابود میشود و از زیانکاران خواهی بود».
و این توحید در عبادت، همان چیزی است که تمام پیامبران، قومشان را بدان فرا خواندهاند، یعنی اینکه تمام عبادات فقط برای الله انجام پذیرد، به طوری که نماز و نذر و قربانی و دعا همه آنها، تنها و خالص برای الله باشد، و نیز توبه و بازگشت فقط به سوی او انجام گیرد، و تنها از الله ترس و هراس داشته باشد، خلاصه اینکه همه عبادتها تنها و تنها برای الله متعال صورت گیرد، و از اینجا الله تعالی میفرماید: ﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِیَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِینَ لَهُ ٱلدِّینَ حُنَفَآءَ وَیُقِیمُواْ ٱلصَّلَوٰهَ وَیُؤۡتُواْ ٱلزَّکَوٰهَۚ وَذَٰلِکَ دِینُ ٱلۡقَیِّمَهِ۵﴾ [البینه: ۵]. «در حالیکه جز این بدیشان دستور داده نشده است که مخلصانه و حقگرایانه الله را بپرستند و تنها شریعت او را آئین (خود) بدانند و نماز را چنانکه باید یخوانند و زکات را بپردازند، اینست همان دین راستین و ارزشمند».
یعنی: عبادت تنها برای الله و بدون هیچ شریکی باشد. الله تعالی میفرماید: ﴿فَٱعۡبُدِ ٱللَّهَ مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّینَ﴾ [الزمر: ۲]. «الله را پرستش کن و پرستش خود را منزه و خالص برای او گردان».
و عبادت خالص یعنی: عبادتی که از هر گونه آلودگی به شرک سالم و پاک باشد.