بررسی حدیث ثقلین (۳)

به حج برود واکسن می‌زند،

پس اگر فردی واکسن زد آیا دوباره باید واکسن زده شود ؟
یا همان واکسن برایش کافی است.

به نظرم سوال واضح و جوابش هم واضح است. پس داستان اهل کساء همین طور است،

پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم علی و فاطمه و حسن و حسین را زیر عبایش قرار داد،

و همسرانش را زیر آن قرار نداد ؛

چون قبلاً آیه ی تطهیر در مورد آنها نازل شده بود، دلیلش این است که پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم بعد از نزول این آیه گفت:

«بار خدایا اینها اهل بیت من هستند، پلیدی را از آنها دور نما و آنان را کاملاً پاکیزه بگردان»

پس پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم از خداوند خواست که پلیدی را از آنها دور نماید و آنان را کاملاً پاک بگرداند،

و اگر آیه متضمن این می‌بود که خداوند خبر داده بود که پلیدی را از آنها دور نموده و آنان را کاملاً پاک گردانیده است، نیازی به طلب دعا نبود،

و خداوند گفته بود: خداوند از شما اهل بیت پلیدی را دور نموده و کاملاً پاکتان نموده است.

مناسب است در اینجا اشاره کنم که منابع علمای شیعه روایاتی در بر دارند که تصریح می‌کنند که آل بیت رضی الله عنهم مفهومی دیگر دارد.

از جمله این روایات یکی این است که اُم سلمه رضی الله عنهما راوی حدیث از زمره کسانی بود که پیامبر او را به همراه پنج تن زیر عبا قرار داد، چون او به پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم آیا از اهل تو نیستم ؟ فرمود: بله، اُم سلمه می‌گوید: آنگاه مرا زیر عبا قرار داد

العمده ص۱۸
بحارالانوار ۱۹۸/۴۵_۲۲/۳۵
تفسیر البرهان ۳۲۱/۳
مناقب الامام امیر المومنین
از محمد بن سلیمان کوفی۱۵۲/۲

و در روایتی دیگر آمده است که ایشان صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:

«بار خدایا، مرا و اهل بیتم را بسوی خودت ببر نه به سوی دوزخ، گفتم: ای رسول خدا، و من هم با شما هستم ؟ فرمود: و تو هم هستی»

بحارالانوار ۳۷۲۴۰/۲۵ ؛۴۰۲/۳۹٫
الامالی طوسی ص ۱۳۶٫

و از امام حسین رضی الله عنه روایت است که او بعد از آن که
فرزندان و

برادرانو اهل بیت خود را جمع کرد و به آنها نگاه کرد و لحظه ای گریست و سپس گفت: بار خدایا ما عترت پیامبر هستیم

بحارالانوار ۳۸۳/۴۴٫

پس امام حسین عترت را منحصر در خودش و پسرش زین العابدین قرار نداد بلکه بطور عام همه کسانی را از اهل بیت که با او بودند جزء عترت قرار داد.

و از زید بن علی بن حسین رضی الله عنه روایت است که گفت: من از عترت هستم.

بحارالانوار ۲۰۲/۴۶ ؛؛ ۱۹۸،۳۲٫
اثبات الهداه ۶۰۴/۱ ؛؛ ۶۰۵٫