وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
کلمه خدا فارسی است در آیات و حدیث نیامده آیا گفتن ان بدعت نیست؟
الحمد لله
البته نمی توان گفت که بدعت است.زیرا منظور از خدا در اینجا همان خالق است که الله می باشد.ولی بهتر است از لفظ الله استفاده شود و نیز بعد از لفظ الله از لفظ تعالی نیز استفاده کنیم یهنی بجای گفتن خدا بگوییم : ” الله تعالی” .
کلمه “خدا” در لغتنامه به معانى “از خود زنده” و “از خود آغاز کرده” آمده است، و بعضیها خدا را به معنای “خود” و صیغه ی امر “آ” را بمعناى “بیا” آورده اند که حالت اسم فاعل پیدا می کند، که بهر صورت معناى آن صحیح میباشد زیرا خداوند متعال “حىّ” یعنى “زنده” میباشد، و از ازل بوده و فنا ناپذیر است، خداوند متعال در سوره حدید فرموده است:
” هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآَخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ” (حدید : ۳)
«اوست اول» قبل از هر چیز «و اوست آخر» بعد از همه چیز. یعنی: او بعد از فنای خلقش باقی است و بر او فنا و نیستی عارض نمی‌شود «و اوست ظاهر» یعنی: غالب و برتر بر همه چیز که وجودش نمایان است زیرا نشانه‌های بسیاری بر این وجود مطلق دلالت می‌کنند «و اوست باطن» یعنی: دانا به آنچه پنهان است «و او به همه چیز داناست» پس چیزی از دانستنی‌ها از ساحت علمش بیرون نیست.
لذا اشکالى ندارد کلمه “خدا” استفاده شود که منظور پروردگار جهانیان باشد، ولى بدون شک اگر کلمه “الله” استفاده شود بهتر است، زیرا اسمى است که خاص خداوند میباشد و تا بحال هیچ کسى آن اسم را روى خود نگذاشته است و نمیتواند بگذارد زیرا خداوند میفرماید: ” هل تعلم له سمیّا ” (مریم : ۶۵)، یعنى: ” آیا برای او همنامی می‌شناسی؟ “، ولى همانطور که بیان شد اشکالى ندارد از کلمه “خدا” که بین مردم شایع است استفاده شود.
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین.