طلب حلالیت کردن از حقوق مردم

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی اللّٰه عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی اللّٰه علیه و آله و سلم: «مَنْ کَانَتْ لَهُ مَظْلَمَهٌ لأَخِیهِ مِنْ عِرْضِهِ أَوْ شَیْءٍ فَلْیَتَحَلَّلْهُ مِنْهُ الْیَوْمَ قَبْلَ أَنْ لا یَکُونَ دِینَارٌ وَلا دِرْهَمٌ، إِنْ کَانَ لَهُ عَمَلٌ صَالِحٌ أُخِذَ مِنْهُ بِقَدْرِ مَظْلَمَتِهِ، وَإِنْ لَمْ تَکُنْ لَهُ حَسَنَاتٌ أُخِذَ مِنْ سَیِّئَاتِ صَاحِبِهِ فَحُمِلَ عَلَیْهِ».
(رواه البخاری).

ابوهریره رضی اللّٰه عنه می‌گوید: رسول ‏الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «هر کس که ظلمی به برادرش نموده باشد، خواه به آبروی او لطمه زده و یا حق دیگری از او پایمال کرده است، همین امروز (در دنیا) از او طلب بخشش کند قبل از اینکه روزی (قیامت) فرا رسد که در آن، درهم و دیناری، وجود ندارد. زیرا اگر اعمال نیکی داشته باشد، (در آن روز) به اندازه ظلمی که نموده است، از آن‌ها کسر میگردد. و اگر اعمال نیکی نداشته باشد، گناهان مظلوم را به دوش او (ظالم) می گذارند».