پناه خواستن از بدهکاری و گناه

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَسَلِ وَالْهَرَمِ، وَالْمَأْثَمِ وَالْمَغْرَمِ، وَمِنْ فِتْنَهِ الْقَبْرِ، وَعَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ فِتْنَهِ النَّارِ، وَعَذَابِ النَّارِ، وَمِنْ شَرِّ فِتْنَهِ الْغِنَى، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَهِ الْفَقْرِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَهِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی خَطَایَایَ بِمَاءِ الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ، وَنَقِّ قَلْبِی مِنَ الْخَطَایَا کَمَا نَقَّیْتَ الثَّوْبَ الأَبْیَضَ مِنَ الدَّنَسِ، وَبَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ».

(بخارى:۶۳۶۸).

ترجمه:
عایشه رضی الله عنها می گوید: نبی اکرم صلی اللّٰه علیه و آله و سلم می فرمود:

«اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَسَلِ وَالْهَرَمِ، وَالْمَأْثَمِ وَالْمَغْرَمِ، وَمِنْ فِتْنَهِ الْقَبْرِ، وَعَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ فِتْنَهِ النَّارِ، وَعَذَابِ النَّارِ، وَمِنْ شَرِّ فِتْنَهِ الْغِنَى، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَهِ الْفَقْرِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَهِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی خَطَایَایَ بِمَاءِ الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ، وَنَقِّ قَلْبِی مِنَ الْخَطَایَا کَمَا نَقَّیْتَ الثَّوْبَ الأَبْیَضَ مِنَ الدَّنَسِ، وَبَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ».

یعنی

خدایا! از تنبلی، پیر و فرتوت شدن، گناه، دَین، آزمایش قبر و عذاب آن، فتنه جهنم و عذاب آن، شرّ فتنه سرمایه داری، فتنه قبر و فتنه مسیح دجال، به تو پناه می برم. خدایا! گناهانم را با آب یخ و تگرگ، شستشو دِه و همانگونه که لباس سفید را پاک و صاف می گردانی و چرکهایش را بر طرف می کنی، قلبم را از گناهان، پاک وصا ف بگردان. و همچنان که میان مشرق و مغرب، فاصله انداخته ای، میان من و گناهانم، فاصله بینداز».