در واقع مجالست و ارتباط با صالحان، پله و نردبان خوشبختی و سعادت محسوب می شود، تجارب بی شمار گذشته و حال،گواه است که بهترین راه رشد و اصلاح، معاشرت و ارتباط با انسانهای متقی و صالح است. تمام عقلای جهان بر این امر اتفاق نظر دارند که طبایع انسانی بر اثر مجالست با افراد تحت تأثیر قرار می گیرد.
مولانا جلال الدین رومی رحمه الله می فرماید:
انسان بدون اینکه مطلع باشد و درک کند بطوری مخفی اثر همنشینی را قبول می کند و متأثر می گردد.
دکتر اقبال لاهوری نیز مصاحبت و معاشرت با علما را بهترین وسیله رشد و رستگاری می داند، و آن را بر مطالعه کتاب ترجیح میدهد، و همچنین از مصاحبت با بدان بر حذر داشته است.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین