وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تعریف تسلیم: تسلیم عبارت است از فرمانبرداری و گردن نهادن به امور اعتقادی و احکامی که در دو مصدر وحی کتاب و سنت آمده است.
خداوند متعال با سوگند به ذات خود می فرماید: «فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ حَتَّىَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لاَ یَجِدُواْ فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجاً مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُواْ تَسْلِیماً» (نساء :۶۵) «نه، سوگند به پروردگارت که آنها ایمان نمی‌آورند، مگر اینکه در اختلافات خویش تو را داور قرار دهند و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند و کاملاً تسلیم باشند».
و به پیامبرش می فرماید: «قُلْ أَغَیْرَ اللهِ أَتَّخِذُ وَلِیّاً فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَهُوَ یُطْعِمُ وَلاَ یُطْعَمُ قُلْ إِنِّیَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکَینَ» (انعام: ۱۴) «بگو: آیا غیر الله را ولی و یاور گیرم؟ (پروردگاری) که پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین است، اوست که روزی می‌دهد و به او روزی نمی‌دهند. بگو: من مأمورم که نخستین کسی باشم که اسلام آورده است و (فرمان یافته ام که) از مشرکان نباش».
و خداوند متعال در مورد تسلیم شدن ابراهیم و فرزندش می فرماید: «فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ» (صافات: ۱۰۳) «پس چون هردو تسلیم شدند و (ابراهیم) او را به پیشانی (بر زمین) افکند».
بنابراین کمال تسلیم در برابر رسول الله صلی الله علیه و سلم و فرمانبرداری از امرش و پذیرفتن خبرش و تصدیق آن واجب است بدون اینکه با خیالی باطل که آن را معقول می نامیم، به مخالفت با آن برخیزیم یا اینکه شبهه یا شک و تردیدی وارد کنیم یا اینکه رای و نظر دیگران و پس مانده ی ذهن آنها را بر آن ترجیح داده و مقدم داریم.
بنابراین رسول خدا را در داوری و تسلیم و فرمانبرداری و گردن نهادن به اوامر و نواهی او (در میان مخلوقات) یکتا و بی همتا می دانیم چنانکه خداوند متعال که او را فرستاده، در عبادت و خضوع و خواری و انابت و توکل یکتا و بی همتا می دانیم.