- هیچیک از اصحاب رسول الله صلی الله علیه و سلم در میان اهل بدعت نبودند.
- هر فرقه یا گروه یا مذهبی که یکی از صحابه – یا مذهب صحابه و راه و روش آن ها در دیانت- در میان شان نباشد، در حقیقت گرد گمراهی و بدعتی که تاسیس کرده اند، جمع شده اند.
- پیوستن به مذهب صحابه و تمسک به راه و روش آنها، عین سعادت و رستگاری و اساس نجات است.
- در برابر هرکس به مذهب و راه و روش صحابه استدلال می شود و عکس این مطلب صادق نیست.
- صحابه داناترین مردم به تفسیر قرآن بودند چراکه شاهد نزول قرآن بودند و وقایع آن را دیدند. بنابراین فهم و فقه آنها از قرآن بر هرکس جز آنها مقدم می باشد.[۱]
- بدعت گذاران کسانی هستند که از گروه حق فاصله گرفته و جدا شدند؛ و آنها هستند که راه اعتزال از مردم را در پیش گرفتند.
- عدم پایبندی به منهج صحابه، در واقع افترا و بهتان به آنها می باشد. براستی از چه جایگاهی برخوردار است کسی که فهم خود را بر فهم ابوبکر و عمر و عثمان و علی و ابن مسعود و ابن عباس (عالم این امت و مفسر قرآن) ترجیح داده و مقدم می دارد. یا اینکه اهل تاویل (خَلَف) به صفات الهی از صحابه داناترند؟!
دقت کن عبدالله ابن مسعود چه می فرماید: «تا زمانی که مردم علم را از اصحاب محمد و بزرگان آنها دریافت کنند پیوسته در خیر و خوبی خواهند بود. پس چون علم را از اهل بدعت دریافت کنند، این زمان هلاک شدن آنها می باشد».[۲]
[۱] – نگا: منهج الاستدلال علی مسائل الاعتقاد عند اهل السنه والجماعه: ۲/۵۲۵ دکتر عثمان بن علی حسن
[۲] – صحیح؛ عبدالله بن مبارک در الزهد: ۸۱۵ و عبدالرزاق در مصنف: ۱۱/۲۴۹، ۲۵۷/۲۰۴۴۶ ، ۲۰۴۸۳