وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
روایت شیخین (مسلم و بخاری)، ترمذی، نسایی و ابن ماجه از عدی بن حاتم که او گفته است: من از پیامبر صلی الله علیه وسلم سؤال کردم که: من سگ‌های آموزش‌دیده را به دنبال شکار می‌فرستم و آن‌ها هم شکار را برایم می‌گیرند، آیا می‌توانم از آن شکار بخورم؟ و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«إِذَا أَرْسَلْتَ الْکِلَابَ الْمُعَلَّمَهَ، وَذَکَرْتَ اسْمَ اللهِ فَکُلْ مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیْکَ».[۱]
«هرگاه سگ‌های آموزش‌دیده را به دنبال شکار فرستادی و نام خداوند را بر زبان جاری ساختی، از حیوانی که شکار کرده‌اند، می‌توانی بخوری»؛ من عرض کردم: «حتی اگر هم آن شکار را بکشند»؟! و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«وَإِنْ قَتَلْنَ، مَا لَمْ یُشْرَکْهَا کَلْبٌ لَیْسَ مِنْهَا».[۲]
«حتی اگر هم آن شکار را بکشند، مادام که سگ دیگری غیر از آن سگ شکاری دست‌آموز در عمل شکار مشارکت نکرده باشد». گفتم: اگر معراض (تیر بدون پر) به سوی شکار بیندازم و آن تیر به شکار اصابت کند، آیا می‌توانم از گوشت آن بخورم؟ و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«إِذَا رَمَیْتَ بِالْمِعْرَاضِ وَذَکَرْتَ اسْمَ اللهِ فَأَصَابَ فَخَزَقَ فَکُلْ وَإِنْ اَصَابَ بِعَرْضِهِ فَلاَ تَأْکُلْ».[۳]
«هرگاه به سوی شکار معراض انداختی و نام خداوند را ذکر کردی و تیر به شکار اصابت کرد و بدن حیوان را شکافت و سوراخ کرد، از گوشت آن حیوان بخور، اما اگر تیر از عرض به شکار اصابت کرد (و آن را کشت)، از گوشت آن حیوان مخور»!
معراض، چوب یا عصایی است که در نوک آن یک تکه آهن تیز قرار می‌دهند و گاه هم بدون تکه آهن است.
[۱]– صحیح مسلم (۱۹۲۹) و صحیح بخاری (۵۴۸۷).
[۲]– صحیح مسلم (۱۹۲۹)
[۳]– صحیح مسلم (۱۹۲۹) و صحیح بخاری (۷۳۹۷) ابو داود (۲۸۴۷)