۱ – مصدر عقیده مسلمانان کتاب خدا و سنت رسولش و اجماع سلف صالح است.
۲ – تمام آنچه در قرآن کریم آمده، شریعت و برنامه مسلمانان است و تمام سنت صحیح رسول صلی الله علیه وسلم گرچه آحاد هم باشد قبول کردنش واجب است.
۳ – در فهم کتاب و سنت مرجع همان نصوصی است که آن را بیان می دارد و فهم سلف صالح و کسانی که بر اساس شیوه و روش آنها قرار داشته اند می باشد.
۴ – تمامی اصول دین را رسول صلی الله علیه وسلم بیان فرموده است لذا هیچ فردی تحت هر نام و نشانی حق ندارد چیزی را به گمان اینکه دین است به آن اضافه یا کم کند.
۵ – در ظاهر و باطن و آشکار و نهان باید تسلیم خدا و رسولش شد و نباید به واسطه قیاس و یا ذوق و سلیقه یا کشفیات مذعوم و یا اظهارات یک شیخ موهوم و یا سخن یک بزرگ دینی و یا مسائلی از این قبیل با چیزی از کتاب خدا و یا سنت صحیح رسول صلی الله علیه وسلم درگیر و متعارض شد.
۶ – عقل صریح با نقل صحیح موافق می باشد و بین این دو بطور قطع تعارض ایجاد نمی گردد، در صورت توهم ایجاد تعارض باید نقل را بر عقل مقدم داشت.
۷ – در عقیده باید به الفاظ شرعی ملتزم و از الفاظ بدعی دوری نمود.
۸ – رسول صلی الله علیه وسلم دارای مقام عصمت و مصون از اشتباه و معاصی است و امت اسلام نیز در اینکه بر گمراهی اتفاق نمایند معصوم می باشند اما به صورت فردی هیچیک از افراد امت اسلامی معصوم نیستند و در هنگام اختلاف مرجع کتاب و سنت می باشد همراه با اینکه عذر برای هرکدام از مجتهدین امت در ارتکاب خطا وجود دارد.
۹ – خوابهای صادقانه حق است و جزئی از نبوت می باشد. فهم صحیح و درک واقعیات به شرط موافقت با شریعت حق است نوعی کرامت و بشارت است اما نمی توانند مصدری برای عقیده و تشریع گردند.
۱۰ – مجادله در دین مذموم است اما به شیوه نیکو شرعی است و چیزهایی که در خبر صحیح از زیاد اندیشه کردن در موردش نهی شده نباید بسیار تعمق نمود.
۱۱ – در رد و ابطال باید ملتزم به منهج وحی بود و نباید بدعت را با بدعت انکار کرد و نباید به وسیله تفریط و کوتاهی با غلو و افراط و یا برعکس مقابله کرد.
۱۲ – هر نوآوری در دین بدعت و هر بدعتی گمراهی و سرانجام هر گمراهی آتش است.