وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
پس از رمضان چه کنم؟ در ماه رمضان روی به سوی خدا داشتم… نوافل بیشتری را انجام می دادم… لذت عبادت کردن را چشیدم… و بیشتر به خواندن قرآن می پرداختم… در شرکت در نمازهای جماعت کوتاهی نمی نمودم… از نگاه کردن به آنچه خداوند نهی فرموده است دوری می کردم …
ولی بعد از رمضان آن لذتی را که در ماه رمضان از انجام عبادات می بردم و اشتیاقی که به انجام عبادات داشتم را نمی یابم…
اکنون چقدر نمازهای جماعت صبح را ازدست می دهم… دست از بسیاری از نوافل و خواندن قرآن کشیدم …و و و
آیا این مشکل راه حل و درمانی هم دارد؟
در اینجا “۱۰” وسیله جهت تداوم اعمال نیک پس از رمضان برایت آماده نموده ام:
۱- نخست و پیش از هر چیز طلب یاری از خداوند عزوجل برای هدایت و استواری که خداوند دعای راسخان در علم را چنین ستوده است: { رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ} یعنی: [مىگویند] پروردگارا پس از آنکه ما را هدایت کردى دلهایمان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتى بر ما ارزانى دار که تو خود بخشایشگرى. (آل عمران:۴)
۲- افزودن بر همنشینی با صالحان و اشتیاق به شرکت در مجالس ذکر عمومی مانند سخنرانی ها و مخصوص همچون دیدارهای شخصی.
۳- کسب آگاهی در مورد زندگانی صالحان از طریق خواندن کتابها یا گوش دادن به نوارهای کاست و نیز سعی و کوشش در اطلاع یافتن از زندگانی صحابه کرام که بدون تردید همت و اراده را در درون انسان بیدار می کند.
۴- گوش سپردن بیشتر به نوارهای اسلامی موثر همچون خطبه ها و مواعظ و نیز بازدید گاه به گاه از محصولات سمعی و بصری اسلامی.
۵- شور و اشتیاق به انجام فرایض پنجگانه و به جای آوردن روزه های قضائی ماه رمضان. چون مسلماً پاداش بزرگی در عمل به فرائض وجود دارد.
۶- پافشاری بر انجام نوافل و سنت ها هرچند اندک ولی با میل باطنی. چون محبوب ترین کارها نزد خداوند “پیوسته ترین آنها اگرچه اندک شان” می باشد: « أدومه وإن قل »حدیث رسول خدا صلى الله علیه وسلم.
۷- آغاز نمودن حفظ قرآن و پایبندی بر تلاوت آن و سعی در خواندن آنچه حفظ نموده ای در نمازهایت.
۸- افزودن بر ذکر خداوند و استغفار که البته کاری است آسان با بهره ی بسیار، و بر ایمان و باور افزوده و قلب را قوی می دارد.
۹- تا می توانی بپرهیز و فاصله بگیر از تباه گران قلب و دلت: از همنشینان بد و دستگاههای تلویزیون و ماهواره و گوش سپردن به آواز و رقص گرفته تا تماشای مجله های عریان.
۱۰- و دست آخر برادر عزیز توبه ای سریع را پیشنهاد می کنم، توبه ای نصوح و برگشت ناپذیر به اذن خداوندی که از بازگشت بنده اش بسیار شادمان می شود.
برادر گرامی از آنانی مباش که جز در ماه رمضان خدا را نمی شناسند و پیشینیان در مورد آن ها گفته اند: “تباه و بیچاره آن قومی که جز در رمضان خدا را نشناسند.”
ای دوست تا رمضانی دیگر بدرود و با سلامتی و دوری از گزند و پایدار بر دین خدای انشاءالله.
نویسنده: عبد الله بن جبرین
ترجمه: مسعود