أبو موسی رضی الله عنه از رسول صلى الله علیه و آله و سلم روایت مىکند که فرمودند:
«الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ کَالْبُنْیَانِ یَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا ثُمَّ شَبَّکَ بَیْنَ أَصَابِعِهِ وَکَانَ النَّبِیُّ صلى الله علیه و سلم جَالِسًا إِذْ جَاءَ رَجُلٌ یَسْأَلُ أَوْ طَالِبُ حَاجَهٍ أَقْبَلَ عَلَیْنَا بِوَجْهِهِ فَقَالَ اشْفَعُوا فَلْتُؤْجَرُوا وَلْیَقْضِ اللَّهُ عَلَى لِسَانِ نَبِیِّهِ مَا شَاءَ».
«مؤمن در همکاری با مؤمن مانند ساختمانی (استوار) است که برخیاز آن برخی دیگر را محکم مىسازد
(و برای بیان حالت آن) ایشان صلىالله علیه و آله و سلم انگشتان خویش را در هم پنجه زدندو در حالیکه پیامبر صلى الله علیه وآله و سلم نشسته بود مردی، یا صاحب حاجتی بر ما داخل شد طلب حاجتى نمود، آن حضرت صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: درباره همدیگر شفاعت کنید،و حاجت همدیگر را برطرف سازیدو خداوند آنچه خواهد بر زبانپیامرش جاری مىنماید.