“گوشه ای از شرک و کفر و خرافات اهل تصوف”

 “گوشه ای از شرک و کفر و خرافات اهل تصوف”

۱⃣ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺰﻭﺍ، ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻭ ﺗﺮﮎ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺯﻫﺪ ﻭ ﺗﺰﮐﯿﺔ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﴿ﻭَﺍﺑْﺘَﻎِ ﻓِﯿﻤَﺎ ﺁَﺗَﺎﮎَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺍﻟﺪَّﺍﺭَ ﺍﻟْﺂَﺧِﺮَﺓَ ﻭَﻟَﺎ ﺗَﻨْﺲَ ﻧَﺼِﯿﺒَﮏَ ﻣِﻦَﺍﻟﺪُّﻧْﯿَﺎ﴾ ﻗﺼﺺ .۷۷ ‏«ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺠﻮﯼ ﻭ ﺑﻬﺮﺓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﮑﻦ . ‏»

۲⃣ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻗﺺ، ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ، ﺩﻑ ﺯﺩﻥ، ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ : ﺁﻩ ﺁﻩ، ﻫﻮﻫﻮ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺫﮐﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﯾﺎﺗﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : ﴿ﺇِﻧَّﻤَﺎ ﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨُﻮﻥَ ﺍﻟَّﺬِﯾﻦَ ﺇِﺫَﺍ ﺫُﮐِﺮَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻭَﺟِﻠَﺖْ ﻗُﻠُﻮﺑُﻬُﻢْ﴾ ﺍﻧﻔﺎﻝ .۲ ‏«ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ، ﺩﻟﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﺱ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ . ﴿«ﺍﺩْﻋُﻮﺍ ﺭَﺑَّﮑُﻢْ ﺗَﻀَﺮُّﻋًﺎ ﻭَﺧُﻔْﯿَﺔً ﺇِﻧَّﻪُ ﻟَﺎﯾُﺤِﺐُّ ﺍﻟْﻤُﻌْﺘَﺪِﯾﻦَ﴾ ﺍﻋﺮﺍﻑ .۵۵ ‏« ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ، ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺗﺠﺎﻭﺯﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ‏»

ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺭﺍﻥ، ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ :ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﯾﺎ ﻏﺎﺋﺒﯽ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﯿﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻨﻮﺍﯼ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻤﺎﺳﺖ .‏) ﺻﻔﺖ ‏(ﻣﻌﯿﺖ‏) ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺫﺍﺗﺎً ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺁﯾﺔ ﺷﺮﯾﻔﺔ﴿ﺇِﻧَّﻨِﯽ ﻣَﻌَﮑُﻤَﺎ ﺃَﺳْﻤَﻊُ ﻭَﺃَﺭَﯼ﴾ ﻃﻪ .۴۶ ‏« ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻤﺎﯾﻢ ‏( ﻣﻮﺳﯽ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻥ ‏) ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﻭ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ . ‏» ﭘﺲ ‏« ﻣﻌﯿﺖ ‏» ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺫﺍﺕ برخلاف تفسیرصوفیه .

۳⃣ ﺷﻌﺮﺍﯼ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺩﺭ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﯽ، ﻣﺴﺘﯽ، ﺷﺮﺍﺏ، ﺳﺎﻗﯽ، ﺟﺎﻡ، ﻋﺸﻖ، ﻫﻮﯼ، ﻟﯿﻠﯽ، ﺯﻟﻒ، ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ، ﻣﺤﺒﻮﺑﻪ، ﺩﻟﺒﺮ، ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺩﯾﻨﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ، ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﺎﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺭﻗﺺ، ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻭ ﮐﻒ ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﴿ﻭَﻣَﺎ ﮐَﺎﻥَ ﺻَﻠَﺎﺗُﻬُﻢْ ﻋِﻨْﺪَ ﺍﻟْﺒَﯿْﺖِ ﺇِﻟَّﺎ ﻣُﮑَﺎﺀً ﻭَﺗَﺼْﺪِﯾَﺔً﴾ ﺍﻧﻔﺎﻝ .۳۵ ‏« ﻧﻤﺎﺯ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ، ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻭ ﮐﻒ ﺯﺩﻥ . ‏»

۴⃣ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ، ﺍﺯ ﺩﻫﻞ، ﻃﺒﻞ ﻭ ﺩﻑ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﻻﺕ ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺷﯿﻄﺎﻧﻨﺪ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﺭﻭﺯ ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﺮﺩ، ﺩﻭ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻧﺰﺩ ﺍﻡ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﻋﺎﯾﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﺩﻑ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺷﯿﻄﺎﻥ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ؟ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ٭٭ﺩَﻋْﻬُﻤَﺎ ﯾَﺎ ﺃَﺑَﺎ ﺑَﮑْﺮٍ ﻓَﺈِﻧَّﻬَﺎ ﺃَﯾَّﺎﻡُ ﻋِﯿﺪٍ٭٭ ﺑﺨﺎﺭﯼ . ‏( ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﯿﺪ ﺩﻑ ﺯﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .‏) ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﯿﺪ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﮐﻮﭼﮏ .
ﻫﺮﮔﺰ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺗﺎﺑﻌﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﻑ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺪﻋﺘﻬﺎﯼ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ٭٭ﻣَﻦْ ﻋَﻤِﻞَ ﻋَﻤَﻠًﺎ ﻟَﯿْﺲَ ﻋَﻠَﯿْﻪِ ﺃَﻣْﺮُﻧَﺎ ﻓَﻬُﻮَ ﺭَﺩٌّ٭٭ ﻣﺴﻠﻢ . ‏( ﻫﺮﮐﺲ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮐﺎﺭﺵ ﻣﺮﺩﻭﺩ است.)

۵⃣ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : ﴿ﺭَﺏِّ ﺃَﺭِﻧِﯽ ﺃَﻧْﻈُﺮْ ﺇِﻟَﯿْﮏَ ﻗَﺎﻝَ ﻟَﻦْ ﺗَﺮَﺍﻧِﯽ﴾ ﺍﻋﺮﺍﻑ .۱۴۳ ‏« ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺖ : ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ‏( ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ‏) ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ . ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﻣﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ . ‏» ﻏﺰﺍﻟﯽ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ‏« ﺍﺣﯿﺎﺀ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﺏ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﻟﻤﺤﺒﯿﻦ ﻭ ﻣﮑﺎﺷﻔﺘﻬﻢ ‏» ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﮔﻔﺖ : ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺑﺎﯾﺰﯾﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯼ . ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩﻡ ! ﺩﯾﺪﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺎﯾﺰﯾﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﭙﺲ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﮔﻔﺖ : ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ، ﺩﯾﺪﻥ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﮐﺮﺩﻩ، ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺑﺎﯾﺰﯾﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ . ﺳﭙﺲ ﻏﺰﺍﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﻒ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ . ‏( ﺍﺣﯿﺎﺀ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﺪﯾﻦ ۴/۳۶۵‏) .

۶⃣ ﺑﺎﯾﺰﯾﺪ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :
‏[ ﻓﺰﯾﻨﯽ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﯿﺘﮏ ﻭ ﺃﻟﺒﺴﻨﯽ ﺭﺑﺎﻧّﺘﮏ ﻭ ﺃﺭﻓﻌﻨﯽ ﺍﻟﯽ ﺃﺣﺪﯾّﺘﮏ ﺣﺘﯽ ﺍﺫﺍ ﺭﺁﻧﯽ ﺧﻠﻘﮏ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺭﺃﯾﻨﺎﮎ ‏] “ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺰﯾﻦ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﭙﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺔ ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻥ، ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪﻧﺪ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ “.ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ‏[ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ ﻣﺎ ﺃﻋﻈﻢ ﺷﺄﻧﯽ، ﺍﻟﺠﻨّﺔ ﻟﻌﺒﺔ ﺻﺒﯿﺎﻥ” [ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﻢ ﻣﻦ، ﭼﻪ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ، ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺯﯾﭽﺔ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺳﺖ “.

۷⃣ ﺷﯿﺦ ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﻭﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ‏[ ﻣﺴﻠﻢ ﺃﻧﺎ ﻭﻟﮑﻨّﯽ ﻧﺼﺮﺍﻧﯽّ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻣﯽّ ﻭ ﺯﺭﺍﺩﺷﺘﯽّ ﻟﯿﺲ ﻟﯽ ﺳﻮﯼ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻭﺍﺣﺪ …ﻣﺴﺠﺪ ﺃﻭ ﮐﻨﯿﺴﺔ ﺃﻭ ﺑﯿﺖ ﺃﺻﻨﺎﻡ ‏]
” ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻭ ﺑﺮﻫﻤﺎﯾﯽ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﺍﻡ، ﺟﺰ ﯾﮏ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﻣﺴﺠﺪ ﯾﺎ ﻣﻌﺒﺪ ﯾﺎ ﺑﺖ ﺧﺎﻧﻪ ‏(ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‏) .

۸⃣ ﺷﯿﺦ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻔﺎﺭﺽ ﺩﺭ ﻗﺼﯿﺪﺓ ﺗﺎﺋﯿﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ” ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﯿﺲ، ﮐﺜﯿﺮ ﻭ ﺟﻤﯿﻞ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻟﯿﻠﯽ، ﻋﺰﻩ ﻭ ﺑﺜﯿﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ “.

ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ :
ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺮﺑﯽ، ‏[ ﺭﺟﻌﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﻬﺎﺩ ﺍﻷﺻﻐﺮ ﺍﻟﯽ ﺍﻟﺠﻬﺎﺩ ﺍﻷﮐﺒﺮ ‏] ﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺪﯾﺚ، ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ
ﮐﻔﺎﺭ ﻋﻤﻼً ﺩﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻘﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﮐﻔﺎﺭ ﻭ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
۱٫ ﺍﺑﻦ ﻋﺮﺑﯽ کافر ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ‏[ ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﺫﺍ ﺳﻠّﻂ ﻇﺎﻟﻤﺎ ﻋﻠﯽ ﻗﻮﻡ ﻓﻠﻦ ﯾﺠﺐ ﺍﻥ ﯾﻘﺎﻭﻣﻮﻩ ﻻﻧّﻪ ﻋﻘﺎﺏ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻪ ‏] ” ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻇﺎﻟﻤﯽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﻮﻣﯽ ﻣﺴﻠﻂ ﮐﺮﺩ، ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻣﻠﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻇﺎﻟﻢ، ﻋﺬﺍﺑﯽ
ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﻮﻡ ﺍﺳﺖ “.
۲٫ ﺷﯿﺦ ﺷﻌﺮﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ” ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ
ﺑﭽﺮﺧﻨﺪ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ‏(ﻣﺴﻠﻂ ﮐﺮﺩﻩ‏) ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ “.
۳٫ ﺍﺑﻦ ﻋﺮﺑﯽ ﻭ ﺷﯿﺦ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻔﺎﺭﺽ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺯﯾﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺎ ﮐﻔﺎﺭ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﮐﺮﯼ ﻭ ﺯﯾﺮﺩﺳﺘﯽ ﮐﻔﺎﺭ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ
ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ : ‏[ ﻫﺮﮐﺲ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﻋﯿﻦ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻫﺎ ﺟﻬﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﻭ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻭ ﭼﻬﺮﺓ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺠﻠﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ “.
۴٫ ﻏﺰﺍﻟﯽ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ‏« ﺍﻟﻤﻨﻘﺬ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﻼﻝ ‏» ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﻫﺎﯼ ﺳﻮﺭﯾﻪ ﻭ ﺻﺨﺮﺓ ﺑﯿﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻤﺪﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻏﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻢ .
ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺣﻤﻠﺔ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ، ﺑﯿﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻔﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻏﺰﺍﻟﯽ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﮑﺮﺩ .
ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺘﺎﺏ ‏« ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻟﻌﺮﺏ ﺍﻟﺤﺪﯾﺚ ﻭﺍﻟﻤﻌﺎﺻﺮ ‏» ﺷﻮﺍﻫﺪﯼ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﺗﺼﻮﻑ ﺑﻨﻔﻊ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﻬﺮ ﺷﻘﻔﻪ ﺍﻟﺴﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ‏«ﻓﯽ ﺍﻟﺘﺼﻮﻑ ‏» ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﺯ ﺟﻤﻠﺔ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﻣﺎ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺳﻮﺭﯾﻪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻘﺘﻬﺎ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺼﻮﻑ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻨﺎﻡ ‏« ﺗﯿﺠﺎﻧﯿﻪ ‏» ﺭﺍ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺷﯿﻮﺥ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺟﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﺎﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﯼ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻣﻐﺮﺏ ﻋﺮﺑﯽ، ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺨﻠﺺ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻓﺮﻗﺔ ﺗﯿﺠﺎﻧﯿﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻔﻬﯿﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ..

 لازم به یادآوری است که بیشتر این سخنان از اهل تصوف در کتاب های مخصوصی به اسم شطحیات جمع شده اند که حتی برخی از آنان در کتب دانشگاهی رشته ی زبان و ادبیات فارسی یافت میشوند. ..
شطحیات یعنی کلمات و جملاتی که اهل تصوف در زمان وجد و حال میگویند که ۹۰ درصدشان کفریات هستند.