به راستی که از جمله عوامل اصلی سقوط انسان در پرتگاه کفر و بی دینی، غرق شدن در گناهان و معاصی است. چه بسا انسان بسیار مومنی، بتدریج در شهوات و گناهان غرق شود و پس از مدتی قلبش آنچنان سیاه شود، که همه عقاید خود را رها کند و در طلب هرچه بیشتر هواهای نفسانی اش، رهسپار وادی کفر شود. همانگونه که الله تعالی میفرماید:
(ثُمَّ کَانَ عَاقِبَهَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُونَ).
” سپس سرانجام کسانی که بدی کردند، بدتر شد، که آیات خدا را تکذیب کردند، و آن را به مسخره می گرفتند.” [سوره روم، آیه ۱۰].