مصیبت، آغازِ راهِ قدرت و تمکین است… اما ممکن است مسیر [این تمکین] به طول انجامد و میان مصیبت و تمکین فاصله افتد. برای مثال تمکین و قدرتیابی یوسف از آنجا آغاز شد که او را در چاه انداختند، سپس فروختند و سپس زندانی کردند. مراحلی متفاوت که به فرمانروایی وی انجامید. با وجود آنکه اگر هر مرحله را جدای از مرحلهٔ دیگر در نظر بگیریم هیچ ارتباطی میان آن و تمکین و قدرت نمیبینیم، اما این لطف پروردگار است.
بنابراین بنده باید در هنگام مصیبتها نسبت به پروردگارش گمان نیک داشته باشد، زیرا اوست که همهٔ این حوادث را با لطف و حکمتی دقیق به جلو میبرد، به طوری که حتی باهوشترین انسانها از درک آن عاجزند.
(شیخ عبدالعزیز طریفی).