گفتن صدق الله العظیم بعد از تلاوت قرآن

گفتن صدق الله العظیم یا صدق الله العلی العظیم و یا صدق رسول الله  النبی الکریم موقع خواندن احادیث، همگی بدعت هستند.زیرا برای
جواز خواندنشان دلیلی از کتاب و سنت صحیح نبوی وجود ندارد و قاعده چنین است که هر مسئله ای که در امورات دینی و عبادی بدون جواز و دلیل شرعی باشد،آن امر بدعت و حرام است و لازمست که از هدایت شرع استفاده شود و به دین چیزی را اضافه یا کم نکرد تا به مرور زمان دین تحریف نشود و تغییر نیابد.

پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرمایند: :« مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَیْسَ عَلَیْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ» بخاری این حدیث را در کتاب بیوع و اعتصام معلق بیان کرده است و مسلم (۱۷۱۸).
(هر کس‌عملی‌انجام دهد که‌از امر دین ما نباشد؛ مردود است.)
 و هم‌چنین فرموده است:« مَنْ أَحْدَثَ فِی أَمْرِنَا هَذَا مَا لَیْسَ فِیهِ فَهُوَ رَدٌّ» بخاری ۲۶۹۷ – مسلم (۱۷۱۸).
( هر کس‌ در دین ما چیزی را وارد کند ‌‌که از آن نیست، مردود است.)
 
شیخ عبدلعزیز ابن باز رحمه الله در این باره می گوید: ” بسیاری از مردم عادت‌کرده اند بعد از قرائت قرآن «صدق الله العظیم» می‌گویند. این هیچ اصل شرعی ندارد و چنین عادتی شایسته نیست.
اگرگوینده معتقد به سنت بودن آن باشد، در این صورت این کار بدعت می باشد، باید آن را ترک کند؛ چون دلیلی بر آن وجود ندارد. اما آیه « قُلْ صَدَقَ اللَّهُ » در این مورد نازل نشده است. بلکه الله تعالی به پیامبرش دستور می‌دهد که آن چه در کتابهای بزرگ پیشین چون تورات و غیره وجود دارد برای مردم تبیین نماید.
این دلیل نمی‌شود که‌گفتن این جمله بعد از قرائت قرآن مستحب باشد چون دلیل شرعی از پیامبر در این مورد ثابت نشده است. زمانی‌که ابن مسعود رضی الله عنه  نزد پیامبر قرآن می‌خواند به آیه: [ فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَی هَؤُلاءِ شَهِیدًا ] «نساء/۴۱»  

 حال‌آن‌ها چگونه است آن روزی‌که از هرامتی شاهد وگواهی (براعمال‌شان) می‌آوریم. و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟ رسید به پیامبر صلی الله علیه وسلم  فرمود: کافی‌است. پیامبر صلی الله علیه وسلم  چون‌این منظره بزرگ روز قیامت به خاطرش‌آمد به گریه افتاد . ابن مسعود رضی الله عنه  می‌گوید : متوجه رسول الله صلی الله علیه وسلم  شدم دیدم‌که از چشمان پیامبر صلی الله علیه وسلم  اشک جاری است. بخاری (۵۰۵۰).

در هیچ روایتی نیامده که ‌کسی از علما بگوید: ابن مسعود رضی الله عنه بعد از جمله پیامبر صلی الله علیه وسلم  «صدق الله العظیم» گفته باشد.

خلاصه این‌که، پایان دادن به قرائت قرآن با جمله «صدق الله العظیم» اصل و اساسی در شریعت ندارد و اگر در شرائطی قرار داشت که خواندن آن بهتر بود اشکالی ندارد که بعضی اوقات آن را بخواند.” شیخ ابن باز- مجموع فتاوی و مقالات متنوعه (۷/۳۲۹-۳۲۱).

 و عمل قاریانی که این جمله را می گویند چون مبنای شرعی ندارد پس بر ما حجت نیست بلکه حجت فقط خدا و رسول خدا هستند نه غیر آنها.البته الحمدلله بسیاری از قاریان هستند که این بدعت را انجام نمی دهند.

نکته: بسیاری از قاریان قرآن و برخی از علماء آنرا میگویند، ولی باید بدانیم که کمیت نزد خداوند مطرح نیست بلکه کیفیت مطرح است، و خداوند در قرآن نشان میدهد که اکثر مردم را دوست ندارد زیرا اکثر آنها گمراهند، مثلا میفرماید:
 
و ما یؤمن اکثرهم بالله الا و هم مشرکون
و لکن اکثر الناس لا یعقلون
و لکن اکثر الناس لا یعلمون
و لکن اکثر الناس لا یشکرون
و لا یؤمنون الا قلیلا
 
بنابراین اگر بیشتر مردم مرتکب گناه و یا بدعت شوند دلیل بر این نمی شود که آنها بر حق هستند، و فقط کسانی که اعمالشان مطابق قرآن و سنت هست نزد خداوند مهم و قابل قبول است.
 
و آنهایی که پس از قرائت قرآن صدق الله العظیم میگویند یا اینکه حکمش را نمیفهمند و یا به آن اهمیتی نمیدهند که جائز باشد و یا ناجائز، ولی این در روز قیامت نزد خداوند حجت نخواهد بود، و اگر از آنها سؤال شود که آیا پیامبر صلی الله علیه و سلم پس از قرائت قرآن آیا این جمله را میگفته است یا نه، جواب آنها چه خواهد بود؟ طبیعتا جواب این خواهد بود که پیامبر صلی الله علیه و سلم آنرا نمیگفته زیرا درهیچ روایتی حتی ضعیف هم وارد نشده که پیامبر صلی الله علیه و سلم پس از قرائت قرآن صدق الله العظیم را میگفته است، بنابراین نزد خداوند حجتی در گفتن آن نخواهند داشت و ما مامور هستیم که تابع و پیرو پیامبر صلی الله علیه و سلم باشیم در گفتار، رفتار، و اقرارش، و نه تابع اکثریت مردم.