نوح بن اسود رحمه الله میگوید: در بغداد بانوی متدین و عبادتگزار مشهوری بود، در مجالس ابو عبدالله براقی رحمه الله حاضر میشد و از مواعظ و ارشادات ایشان بهره میگرفت، لیکن همیشه خاموش بود.
نوح بن اسود رحمه الله میفرماید: روزی از او پرسیدم: چرا همیشه خاموش هستی و در مورد هیچ مسئلهای سؤالی نمیکنی؟ در پاسخ گفت: گفتار کم بهتر از بسیار گفتن است، هر آن شخصی که عموماً در حالت سکوت بهسر میبرد، به نسبت دیگران از سخنان و پند و اندرزها بیشتر استفاده میبرد. نوح بن اسود رحمه الله باز هم در مورد همین بانوی محترم میفرماید: روزی شنیدم که به فرزندش میگفت: ای فرزندم، از مصروفیتهای بیحاصل شب و روز دوری کن، زیرا (در صورت دوری نکنی) فرصتهای پرارزش زندگی را از دست خواهی داد. خودت را برای یک سفر طولانی آماده کن، از تحولات، فراز و نشیبهای زمان و از نقشههای شیطان خصوصاً هنگامی که آنها به همراه اسباب فتنههای دنیا بر تو حملهآور شوند.