احادیث متعددی در مورد پرهیز از اعمال و سخنان دنیوی وارد شده است ، در حدیثی آمده است که گفتن سخن های دنیوی در مسجد آن چنان نیکی های شخص را از بین می برد همانند آتش چوب خشک را.
اگر احیانا کسی می خواهد حرف ضروری بگوید بهتر آنست که آن را در بیرون از مسجد (مثلا کنار درب مسجد یا درب وضو خانه) گفته و به مسجد باز گردد و اگر اتفاقا در گوشه ی مسجد صحبت مختصری نمود چندان اشکالی ندارد .
البته فقط برای کارهای دنیوی در مسجد جلسه گرفتن در این وعید شدید داخل است که متعاسفانه امروزه همه ی مسلمانان به این عمل زشت مبتلا هستند و حال آنکه ظاهر است در این مسئله نه فایده ی دنیوی است و نه از ترک آن بر انسان ضرری می رسد.