از اسامه بن زید رضی الله عنه از رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده است که پسر دخترش که در حال مرگ بود، را نزد او آوردند. اشک از چشمان رسول خدا صلی الله علیه وسلم جاری شد. سعدس گفت: این دیگر چیست ای رسول خدا؟
فرمود:
«هَذِهِ رحمهٌ جَعَلها اللهُ تَعالی فی قلوبِ عبادِهِ، وَإِنما یرْحَمُ اللهُ مِنْ عبَادِهِ الرُّحَمَاءَ».[۱]
«این رحم و شفقتی است که خداوند متعال در دلهای بندگان خویش قرار داده است و خداوند فقط به بندگان با رحم و شفقت خود رحم و مهربانی میفرماید».
[۱]– بخاری، ۱۲۰۴ و مسلم، ۱۵۳۱٫