گریه بر میت

پیش از مرگ و بعد از آن گریه بر میت جایز است. اما پیش از مرگ به دلیل این که انس  گفت: «ما بر پیامبر صلی الله علیه وسلم وارد شدیم در حالیکه ابراهیم فرزندش مشغول جان دادن بود و چشمان پیامبر صلی الله علیه وسلم اشک می‌ریخت». (به روایت شیخین). و اما گریه بعد از مرگ میت به دلیل این که انس  روایت کرده است که: «من شاهد تدفین دختر پیامبر صلی الله علیه وسلم بودم که پیامبر صلی الله علیه وسلم بر سر قبرش نشسته و چشمانش اشک می‌ریخت». (به روایت شیخین). و از ابوهریره  روایت شده که: «پیامبر صلی الله علیه وسلم قبر مادرش را زیارت نمود که هم خود گریه فرمود و هم پیرامونیان و اطرافیانش را نیز گریانید». (به روایت مسلم). ولی بهتر است که بعد از مرگ گریه نکند، چون پیامبر صلی الله علیه وسلم گفته است:
«فَإِذَا وَجَبَتْ فَلا تَبْکِـیَـنَّ بَاکِـیَهٌ».
«هرگاه روح از بدن خارج شد و بیرون رفت باید کسی گریه نکند، چون فایده ندارد».
(اسناد آن صحیح است).