«در هنگام تعریف کردن از من از حد و حدودی که خداوند آن را تعیین کرده است تجاوز نکنید، همانطورکه نصاری در مورد فرزند مریم (عیسی) انجام میدادند (و او را اله و معبود خود میخواندند) همانا من بنده خدا هستم پس بگویید: ای بنده خدا، ای رسول خدا».
در صحیح بخاری و مسلم آمده است که عائشه رضی الله عنها میگوید: وقتی که مرض فوت رسول اکرم صلی الله علیه و سلم فرا رسید پارچهای را بر روی چهره خود میانداخت زمانیکه احساس ناراحتی میکرد آن را برمیداشت و در همان حال میگفت: «لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الْیَهُودِ وَالنَّصَارَى ، اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِیَائِهِمْ مَسَاجِدَ»[۲].
«لعنت خداوند بر یهودیان و نصاری باد چون قبور پیامبرانشان را به صورت مساجد و معابد درآوردند».